پیش بینی رعایت قرنطینه در بیماران کرونا مثبت با استفاده از میزان تاب آوری

بیماری کرونا به عنوان یک چالش سلامت عمومی، سلامت روانی جامعه را در حوزه های مختلف تهدید میکند. یکی از دلایل این آسیبها در افراد مختلف قرنطینه شدن در زمان بیماری است. در این مطالعه سعی شد که میزان پیشبینی کنندگی تاب آوری بیماران برای حفظ قرنطینه بررسی شود. این بررسی در قالب یک مطالعه آینده نگر و بر روی ۱۰۴ نفر از کارکنان بهداشت و درمان شهر سنندج با استفاده از روش نمونه گیری سرشماری صورت پذیرفت. در ابتدا با استفاده از پرسشنامه تاب آوری (connor۲۰۰۳) اطلاعات بیماران دریافت شد و سپس به مدت ۱۴ روز به وسیلهی رصد GPS و از طریق سامانه ی سیب وزارت بهداشت مورد پیگیری قرار گرفتند. روش تحلیل دهدهها در این مطالعه از آزمونهای کای اسکوئر، T مستقل و رگرسیون لجستیک استفاده شد. هیچ تفاوت معناداری میان متغییرهای دموگرافیک برای حفظ یا شکستن قرنطینه وجود نداشت. اما افزایش تاب آوری توانست به میزان Exp(B)= ۱,۱۶۵ حفظ و نگهداری قرنطینه را پیشبینی نماید. طبق نتایج این مطالعه افزایش تاب آوری میتواند به افزایش تعهد برای حفظ قرنطینه و ماندن در محل قرنطینه در دوران پاندمی کرونا بیانجامد. میتوان گفت که در شرایط بحران و فشارهای روانی مانند قرنطینه، تاب آوری میتواند نقش موثری را در مواجه مثبت، سازگاری موثر با شرایط تنشزا و نهایتا افزایش مقاومت در تغییرات محیطی داشته باشد.