مقایسه امید به زندگی زنان خانه دار با پرسنل زن کادر بهداشت و درمان در شرایط بحرانی کرونا

تامین سلامت روان در زنان از عوامل مهم در ثبات و پایداری خانواده و جامعه می باشد. اختلالات روانی بویژه در این گروه بار سنگینی بر فرد و جامعه تحمیل می کند، از آنجایی که امید به زندگی یکی از ویژگی های تاثیرگذار در سلامت روان فرد است ، پژوهش حاضر با هدف مقایسه امید به زندگی زنان خانه دار و پرسنل زن کادر بهداشت و درمان شهر شیراز در شرایط بحرانی کرونا در سال۱۴۰۰-۱۳۹۹ صورت گرفته است. مطالعه ی حاضر از نوع توصیفی بوده است و جامعه آماری آن ، شامل زنان خانه دار و پرسنل زن کادر بهداشت و درمان شهر شیراز بود. این پژوهش از طریق نمونه گیری تصادفی، ۲۵ نفر از هر گروه )خانه دار و کادر بهداشت و درمان( جمعا ۵۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شده اند. ابزار این پژوهش شامل سوالات دموگرافیک و پرسشنامه استاندار ۴۸ سوالی امیدواری میلر ) ۱۹۸۸ ( می باشد. داده ها با استفاده از آزمونی تی مستقل تحلیل گردیده است. یافته های این پژوهش نشان داد که بین امید به زندگی زنان خانه دار و پرسنل زن کادر بهداشت و درمان شهر شیراز در شرایط بحرانی کرونا تفاوت معنا داری وجود دارد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد امید به زندگی زنان خانه دار بطور معناداری بیشتر از امید به زندگی پرسنل کادر بهداشت و درمان شهر شیراز در شرایط بحرانی کرونا می باشد.