روایی و پایایی تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجه هایپرلوردوزیس کمری دردختران و پسران نوجوان ایرانی

مقدمه و هدف: ابزارها و وسایل مختلفی برای ارزیابی و تشخیص ناهنجاری های ستون فقرات استفادهشده است که می توان به ابزارهایی همچون اسپاینال موس، اساینال پانتوگراف، اینکلاینومتر ، خط کشمنعطف، کایفومتر و رادیوگرافی اشاره نمود. اگرچه روش رادیوگرافی از اعتبار بالایی در اندازه گیری انحناهایستون فقرات برخوردار است، اما استفاده از آن همواره با مشکلاتی همراه می باشد. یکی از اصلی ترین اینمشکلات، استفاده مکرر از آن در طول رشد جهت ارزیابی ناهنجاری های فقرات است عموما رادیوگرافی دربازه های زمانی چهار تا شش ماه تکرار می شود و در نتیجه فرد را بارها در معر اشعه قرار داده و خطر ابتلابه برخی اختلالات از جمله لوسمی ، سرطان سین ه و تیروئی د را افزایش می دهد. روش تصویربرداری دیجیتالیا تکنیک فتوگرامتری به عنوان رو شی جایگزین و مکمل اشعه ایکس در ارزیابی پاسچر مورد توجه محققینقرار گرفته است. این روش به طور فزاینده در حال تبدیل شدن به یک ابزار محبوب برای ارزیابی سیستمعضلانی اسکلتی است. ، با توجه به اهمیت روا و پایا بودن ابزارهای اندازه گیری، تعیین روایی و پایایی روشفتوگرامتری به عنوان یک رو ش جایگزین برای روش رادیوگرافی اهمیت و ضرورت پیدا می کند. از طرفیفتوگرامتری یکی از روش هایی است که تنها در اندازه گیری و کمی کردن شاخص های مربوط به ناهنجاری اسکولیوزیس مورد توجه محققان قرار گرفته است لذا هدف تحقیق حاضر بررسی روایی و پایایی روشتصویربرداری دیجیتال در تعیین درجه هایترلوردوزیس کمری در دختران و پسران نوجوان ایرانی بود