رابطه اوقات فراغت جدی و رضایت از فراغت با میانجی گری مشارکت تفریحی در ورزشکاران آماتور والیبال

گذران فراغت تحت تاثیر تحولات اقتصادی- اجتماعی و ارزش های جهانی، یکی از دغدغه های افراد است. هدف تحقیق حاضر چگونگی تاثیر فراغت جدی بر رضایت از فعالیت فراغتی با میانجی گری مشارکت تفریحی در ورزشکاران آماتور والیبال بود. روش تحقیق از منظر هدف، کاربردی و از حیث گردآوری داده ها همبستگی بود که به صورت میدانی انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های Gould et al, ۲۰۰۸، Kyle et al, ۲۰۰۵ و Ramkisson et al, ۲۰۱۲ بود. جامعه آماری پژوهش، ورزشکاران غیرحرفه ای خانه والیبال تهران که حداقل ۶ ماه سابقه عضویت در این مجموعه را داشتند، بود. جهت تعیین حجم نمونه از نرم افزار PASS استفاده شد و روش نمونه گیری در دسترس بود که در نهایت تعداد ۲۷۴ پرسش نامه برای تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. روایی صوری و محتوایی ابزار جمع آوری اطلاعات توسط ۹ نفر از صاحب نظران در این حیطه بررسی شد. آلفای کرونباخ برابر ۹۵/۰ به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و PLS نسخه ۳ بهره گرفته شد. یافته های تحقیق نشان داد که یکی از عوامل مهم برای افزایش رضایت افراد از انجام فعالیت فراغتی، مشارکت تفریحی است (ضریب مسیر ۵۱۹/۰). بین ابعاد مشارکت تفریحی جاذبه بیشترین تاثیر را دارد، پس می توان گفت که هر چه افراد نسبت به یک فعالیت تحریک پذیری بیشتری داشته باشند، میزان رضایتشان هم بیشتر است. مشارکت تفریحی ۴۹ درصد و اوقات فراغت جدی ۴۲ درصد از تغییرات رضایت از فراغت را پیش بینی می کنند و ۶۶ درصد از تغییرات مشارکت تفریحی، وابسته به اوقات فراغت جدی است.