بررسی برخی خصوصیات فردی در تبیین علل تداوم سکونت در بافت های ناکارآمد شهری (نمونه موردی:محلات منطقه بیسیم زنجان)

وابستگی افراد به محیط زندگی خود از موضوعاتی است که همواره جز دغدغه های محققان حوزه معماری و شهرسازی میباشد. یکی از مهم ترین عوامل موثر بر احساس تعلق اجتماعی در محله های شهری، عوامل و خصوصیات شخصی است که همواره مبنای اعتماد اجتماعی می شود و لزوم تببین این موضوع می تواند به واکاویی دلایل پایداری اجتماعی در مناطق شهری منجر شود. بررسی عوامل موثر بر سکونت بویژه در مناطق کم برخوردار و ناکارآمد شهری جهت ترمیم اجتماعی این مناطق ضروری به نظر میرسد. در همین راستا ۱۲۰پرسشنامه به عنوان حجم نمونه ، به صورت استقرایی تاثیر مدت اقامت افراد، سطح تحصیلات، میزان سن و درآمد افراد را در دلایل استمرار سکونت افراد محلات بیسیم زنجان را می سنجد. ساکنان منطقه بیسیم زنجان در قالب افراد گوناگون شامل کسبه و اهالی این منطقه مورد پرسش قرار گرفته اند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار اکسل استفاده گردیده است ونتایج پژوهش درمقایسه افراد با مدت زمان های متفاوت اقامت، سطح تحصیلات و درآمد و همچنین سنین مختلف در این محلات نشان میدهد که چگونه با گذشت زمان رابطه بین مدت زمان سکونت با عوامل ذکر شده رابطه معنا داری پیدا میکند و این روابط در طی زمان در افراد با تحصیلات و درآمد کمتر میل به استمرار سکونت افزایش می یابد. و هرچه سطح تحصیلات و سواد افراد افزایش پیدا میکند به خصوص در افراد میانسال تمایل به کوچ از این محلات نیز افزایش پیدا میکند.