تاثیر مداخلات توانبخشی کف لگن در درمان زنان مبتلا به دیسپارونی

مقدمه و هدف: دیسپارونی یک اختلال مهم جنسی است که بر کیفیت زندگی زنان تاثیر منفی می گذارد و به عنوان یک اختلال چند عاملی شناخته می شود که شامل: آسیب کف لگن در هنگام زایمان واژینال، بیماری التهابی لگن، عفونت، چسبندگی، خشونت جنسی و عوامل روانی اجتماعی، مانند افسردگی، اضطراب، یا سایر اختلالات روانی می باشد. اما در میان عوامل مستعد کننده دیسپارونی، اختلال در عملکرد عناصر اسکلتی عضلانی کف لگن نقش مهمی دارد.روش کار: در این مطالعه مروری از مقالات نمایه شده در پایگاه های Sid، PubMed وGoogle Scholar استفاده شده است. در ابتدا ۱۲ مقاله داخلی و خارجی مرتبط در بازه زمانی ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ یافت شد و سپس با بررسی بیشتر ۸ مقاله تحت تحلیل نهایی قرار گرفت. جستجوی کلمات کلیدی همچون دیسپارونی، توانبخشی کف لگن در مقالات فارسی وانگلیسی انجام این مطالعه را تسهیل کرده استنتایج: با توجه به چند عاملی بودن اختلال دیسپارونی، یک رویکرد چند رشته ای برای درمان دیسپارونی مورد نیاز است. توانبخشی کف لگن بخش مهمی از این رویکرد درمانی چند رشته ای است. فیزیوتراپیست متخصص در توانبخشی کف لگن از تکنیک های دستی مختلف (مانند رهاسازی میوفاسیال، تکنیک های ماساژ داخل واژن و غیره) و روش ها (مانند تحریک الکتریکی عصبی از طریق پوست، گرما و سرما) استفاده می کند. بنابراین، فیزیوتراپی کف لگن شامل تکنیک های دستی می تواند نقش مهمی در درمان دیسپارونی ایفا کند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج، توانبخشی کف لگن بخش مهمی از رویکرد درمانی چند رشته ای برای دیسپارونی است. یک برنامه توانبخشی تهاجمی لگن دارای میزان بالایی از موفقیت و رضایت ذهنی خود گزارش شده بود و باید به عنوان یک گزینه درمانی غیرجراحی در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کف لگن در نظر گرفته شود.