بررسی تاثیر آموزش سبک های مقابله ای برانگیزش پیشرفت وخود- راهبری یادگیری دانش آموزان

امروزه تقریبا همه کسانی که طرفدار توسعه و اصلاحات هستند در همه جای دنیا از آموزش و پرورش شروع می کنند. عدم آگاهی به روش های تعلیم و تربیت، موجب زیان های زیادی خواهد شد. ما در مدارس و دانشگاه اندیشه ها را آموزش می دهیم اما چگونگی اندیشیدن و چگونه یادگرفتن را آموزش نمی دهیم . یادگیرندگان از معلومات اشباع می شوند اما انگیزه آموختن از آنها گرفته می شود نمره های خوب می گیرند، اما احساس ارزش و خودباوری ندارند .مدارس ما کودکانی با انگیزه درونی، کنجکاو و خود انگیخته از خانواده ها به امانت می گیرند اما افرادی بی انگیزه که احساس ارزشمندی و خودباوری نمی کنند از مدارس و دانشگاه فارغ التحصیل می شوند(مهدیان،۱۳۹۲،ص۳۴). انگیزه مهم ترین پیش نیاز و قلب یادگیری است و یادگیری هدف آموزش است. به طورکلی، انگیزه پیشرفت را می توان میل فردی به برتری داشتن، موفقیت و وظایف دشوار و انجام آ نها بهتر از دیگران تعریف کرد. انگیزه پیشرفت دارای ابعاد درونی و بیرونی است که رفتار فرد را هدایت می کند و تحت تاثیر قرار می دهد (بیابانگرد،۱۳۹۲،ص۳۵). افرادی که به طور درونی برانگیخته می شوند فعالیت هایی مانند یادگیری، انجام وظایف و موفقیت را برای احساس خشنودی درونی خود انجام می دهند. از سوی دیگر، انگیزه بیرونی انگیزه ای است که به منظور دریافت یا اجتناب از دریافت چیزی هدایت می شود. افراد با انگیزه درونی برای رضایت فردی تلاش می کنند، در حالی که افراد با انگیزه بیرونی برای کسب نمره مطلوب یا دریافت پاداش هایی مانند جایزه در تلاشند (پورآتشی و همکاران، ۱۳۹۱،ص۲۴). یکی از عواملی که می تواند بر انگیزه دانش آموزان تاثیر داشته باشد یادگیری است . در نظریه شناختی اجتماعی، نوع یادگیری که اصطلاحا یادگیری خود-راهبر نامیده می شود، یادگیری را هم از بعد آموزشی و هم از بعد پرورشی مدنظر قرار داده است و فرد به سمت اهداف خود، جهت گیری می کند، تفکرات، احساسات و اعمال خود را به منظور کسب این اهداف شکل می دهد و به طور نظام مند به سمت این اهداف حرکت می کند (سلیمان زاده وهمکاران، ۱۳۸۷،ص۱۸). از جمله عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی می توان از راهبردهای مقابله ای نام برد.. آن چه تحت عنوان آموزش سبک های مقابله ای مطرح می شود همان روش های برخورد با مسائل است که از طریق فرد به طور آگاهانه طراحی و به اجرا در می آید و نتیجه آن حل مسئله و یا افزایش روانشناختی فرد برای عبور موفقیت آمیز از شرایط بحرانی ودورماندن از آسیب های ناشی از بحران های روانی اتفاق افتاده است(ترخان،۱۳۸۹) . سبک های مقابله فرایندی است که طی آن فرد به اداره خواسته هایی می پردازد که فراتر از منابع وتوانایی شخصی بوده وتهدیدکننده هستند . براساس این تعریف مقابله یک فرایند است که برحسب موفقیت آمیز بودن تلاش هایش تغییر پیدا می کند که برای مهار ،کاهش یا تحمل درخواست های درونی یا بیرونی به کارگرفته می شود(محمدخانی،۱۳۹۱،ص۳۳) .طبقه بندی های مختلفی از سبک های مقابله ای ارائه شده که رویکردهای اولیه به فرایند مقابله ، سه سبک اصلی را متمایز می کنند:سبک های مقابله ای مسئله مدار ، شیوه هایی را توصیف می کنند که براساس آن فرد اعمالی را که باید برای کاهش یا از بین بردن تنیدگی انجام دهد ، درنظر می گیرد . رفتارهای مسئله محور ، جستجوی اطلاعات بیشتر درباره مسئله ، تغییر ساختار مسئله از نظر شناختی واولویت دادن به گام هایی برای مواجهه با مسئله را شامل می شود . برعکس، سبک های مقابله ای هیجان مدار ، شیوه هایی را توصیف می کند که براساس آن فرد برخود متمرکز می شود و تمام تلاش او متوجه کاهش احساس های ناخوشایند خویشتن استواکنش های مقابله ای هیجان محور شامل گریه کردن ، عصبانی وناراحت شدن ، پرداختن به رفتارهای عیب جویانه و اشتغال ذهنی وخیال پردازی است .بالاخره سبک های مقابله ای اجتنابی مستلزم فعالیت ها وتغییرات شناختی است که هدف آنها اجتناب از موقعیت تنیدگی زا است . رفتارهای مقابله ای اجتنابی ممکن است به شکل درگیر شدن دریک فعالیت تازه و یا روی آوردن به اجتماع وافراد دیگر ظاهرشوند(بساک نژادوهمکاران ،۱۳۹۱، ص۷۶) . با توجه به مطالب بیان شده ، هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر آموزش سبک های مقابله ای برانگیزش پیشرفت وخود-راهبری یادگیری دانش آموزان در سال تحصیل۱۳۹۶ است .