طراحی و سنتز مشتقات ۵-متوکسی-۲-متیل-H۱-ایندول حاوی استخلاف آریل استوهیدرازید به عنوان مهارکننده های بالقوه آنزیم سیکلواکسیژناز

مکانیسم مولکولی آسپرین و سایرNSAID ها اولین بار در دهه ۱۹۷۰ کشف گردید و مشخص شد این داروها اثر ضد التهابی خود را از طریق مهار آنزیم سیکلواکسیژناز (COX) اعمال می کنند. آنزیم سیکلواکسیژناژ، سنتز PGG۲ از اسید آراشیدونیک و تبدیل آن به PGH۲ که پیش ساز تمامی پروستانوئیدها می باشد را کاتالیز می کند. ایجاد پیوند هیدروژنی برای ایجاد اثر مهاری بر روی آنزیم سیکلو اکسیژناز ضروری می باشد. گروه متوکسی در موقعیت متا و پارا دارای اثر دوگانه می باشد. قرار گرفتن این گروه در موفعیت متا فنیل جانبی ،منجر به کاهش بیشتر اثر نسبت به موقعیت پارا شده است که این امر نشان دهنده محدودیت فضایی استخلاف در موقعیت متا می باشد. ایندومتاسین یک مهار کننده قوی، وابسته به زمان، غیر انتخابی آنزیم های سیکلواکسیژناز COX-۱ و COX-۲ است. حذف گروه ۲'-متیل ایندومتاسین یک مهار کننده COX ضعیف و برگشت پذیر تولید می کند ، و ما را به سمت کشف عملکرد در آن موقعیت سوق می دهد. تعویض گروه ۲'-متیل ایندومتاسین با تری فلوئورومتیل CF۳-indomethacin ، یک مهار کننده قوی با خواص جنبشی مشابه با ایندومتاسین ایجاد می کند.