جایگاه سفرنامههای فرانسویان در حفظ روابط فرهنگی ایران و فرانسه در قرن ۱۸ م.

پس از یک دوره شکوفایی روابط سیاسی و فرهنگی بین ایران و فرانسه در قرن ۱۷م از اوایل قرن ۱۸م کاهش روابط سیاسی ایران و فرانسه، آمدوشدهای سیاسی و تجاری میان دو کشور را تحت تاثیر قرار داد که افول سفرنامه نویسی از مهمترین نتایج این تحولات بود. این نوشته در صدد است به این پرسش اساسی پاسخ دهد که با وجود این افول شدید، سفرنامه های فرانسویان به عنوان یکی از مولفه های فرهنگی چه نقشی در این روابط ایفا مینمودند؟ مطالعات این پژوهش نشان میدهد در کنار این بحرانهای سیاسی، سازوکارهای فرهنگی به ویژه در فرانسه به حیات خود ولو گسترده تر از قبل ادامه میدهند. انتشار سفرنامه ها به شکلی گسترده و در تیراژ بالا، ترجمه ی آثار ایرانی، و محوریت ایران در موضوعات نگاشته شده توسط روشنفکران قرن هجدهمی فرانسه بسیار بیشتر از قرن گذشته دیده میشود. به گونه ای که طول قرن نوزدهم عصر جهشی بینظیر در سفرنامه نویسی سیاحان فرانسوی با موضوع ایران است؛ این جهش پیامد نفوذ گسترده ی روح ایرانی در طول قرن ۱۸م در آثار روشنفکران فرانسوی است که بذر آن در طول قرن هفدهم توسط سیاحان فرانسوی در قالب سفرنامه کاشته شده بود. شکل گیری گفتمان فرانسوی در آثار سیاحان فرانسوی از این دوره به بعد، توجه به تحولات سیاسی ایران تحت عنوان انقلابات ایران در بحبوحه ی شکل گیری انقلاب فرانسه و کاربست تئوری عنوان شده در زمان حاضر از دیگر نکات قابل توجهی هستند که در این پژوهش بدانها پرداخته میشود.