مطالعه وضعیت گردشگری روستایی در روستای خانقاه از دیدگاه اهالی روستا؛ با استفاده از تئوری بنیانی

گردشگری روستایی بخشی از بازار گردشگری و منبعی برای اشتغال و درآمد بوده و می توان آن را ابزار مهمی برای توسعه اقتصادی-اجتماعی و اکولوژیکی جوامع روستایی قلمداد کرد. از این رو در پژوهش حاضر سعی شده ، به مطالعه وضعیت توریسم روستایی در روستای خانقاه استان کرمانشاه با استفاده از روش تئوری بنیانی پرداخته شود. این روستا از توابع شهرستان پاوه در استان کرمانشاه می باشد و جامعه مورد پژوهش، نیز اهالی روستای مذکور بودند. به منظور گردآوری اطلاعات، از مصاحبه عمیق، مشاهده مستقیم، تهیه عکس و فیلم، اسناد و مدارک کتابخانه ای استفاده شد. همزمان با جمع آوری داده، تجزیه و تحلیل آن ها نیز صورت گرفت. در مرحله کد گذاری باز، محققان یادداشت های میدانی را مرور کردند و جملات اصلی آن ها را استخراج، اجزای مشابه و معنی دار مباحث را به-صورت کدهایی ثبت نمودند که جمعا ۴۳ مورد بودند و برای هرکدام از نکات کلیدی یک کد انتخاب شد. نکات کلیدی حاصل از مصاحبه با خبرگان روستایی و کارشناسان سازمان میراث فرهنگی به ترتیب با نشانگر (M) به تعداد(۳۳) مورد، و (K ) به تعداد( ۱۰ ) مورد نمایش داده شد. در مرحله کدگذاری محوری، محققان کدها و دسته های اولیه ای که در کدگذاری باز ایجاد کرده بودند با ادغام موارد مشابه، ارتباط بین خرده طبقه ها را مشخص نمودند و طبقاتی با مفاهیم جدید تشکیل دادند. نتایج نشان داد که این روستا دارای مشکلاتی از قبیل عدم امکانات زیربنایی و رفاهی، عدم درک صحیح روستائیان و مسئولان از گردشگری روستایی، کم رنگ شدن جاذبه های فرهنگی روستا، عدم وجود شبکه اطلاع رسانی صحیح و به موقع، عدم حمایت و توجه کافی دولت و از طرف دیگر دارای محدودیت هایی همچون تغییرات اقلیمی و عدم اطلاعات دقیق آماری می باشد.