روش تفسیری علامه طباطبایی و اهمیت و جایگاه آن در علوم انسانی

یکی از مهمترین مسایلی که در شناخت قرآن مطرح است بحث روش است. با توجه به اینکه مخاطب قرآن همه آحاد بشر است و همچنین قرآن کتابی است که بر عقل انسان عرضه شده است پس انسان برای شناخت قرآن با عقل، نیازمند روش است. علامه طباطبایی مفسر تفسیر المیزان، با بهره گیری از روش تفسیری » قرآن به قرآن« به استخراج مقاصد الهی در آیات قرآن پرداخته و یکی از بی نظیرترین تفاسیر را به جهان اسلام تقدیم کرده است. روش تفسیری قرآن به قرآن به معنای استفاده حداکثری از آیات قرآن در فهم معنا و مراد آیات دیگر است. علامه با تاسی از گفتار و روش اهل بیت علیهم السلام در تفسیر آیات در گام نخست به خود قرآن رجوع می کند و از این منظر برای فهم آیات متشابه آن ها را به محکمات ارجاع می دهد پس با این بیان تمام آیات آن دارای احکام و اتقان بوده و نور و فصل الخطابند. قرآن کریم کتاب انسان است و علوم انسانی به عنوان علوم جهت دهنده به مسایل انسانی و اجتماعی و راهگشای سایر علوم در دنیا می باشد که عمده حوادث اثرگذار جهان محکوم تئوری های علوم انسانی است. اگر با این دیدگاه به قرآن نگاه کنیم که قرآن هدی للناس و برای هدایت همه بشر است و در همه مسایل مربوط به انسان حرف اول و آخر را قرآن می زند؛ پس قرآن کریم بهترین کتاب نظریه پردازی در علوم انسانی است. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی، روش تفسیری علامه و جایگاه و اهمیت آن را در تحول علوم انسانی بررسی کرده است. دیدگاه های علامه در آثار، رساله ها و مخصوصا در بحث های فلسفی تفسیر المیزان تبیین شده است که با پرداختن به تفسیر موضوعی۵ تخصصی و معطوف به قلمروهای علوم انسانی، راه برای تحول علوم انسانی گشوده می شود.