بررسی تحلیلی عقیده ی کلامی عطار بر قضا و قدر در منطق الطیر

مسئله قضا و قدر به عنوان مهمترین مسئله اعتقادی از روزگاران دیرین در بین دانشمندان و متفکران اسلامی مورد بحث بوده است و انواع نگرش و تفسیر در پیرامون آن انجام شده است و همه ی فرقه های کلامی اعم از اشعری و معتزله تعاریف متفاوتی برای آن عرضه کرده اند. پیدایش قضا و قدر به نیمه ی نخست قرن اول هجری باز میگردد که اندیشمندان اسلامی با بهره گیری از آیات و احادیث به تفسیر آن میپردازند. قضا و قدر جزو نخستین مسائلی است که مورد بحث و مناقشه قرار گرفته است .این مسئله در ادب فارسی خصوصا در نظم و نثر قرن ششم تا هشتم بیشتر به چشم میخورد. موضوع مورد بحث ما دراین مقاله مربوط به بررسی قضا و قدر در منطق الطیر عطار نیشابوری (از شاعران و عارفان بلند آوازه قرن ششم و هفتم) است که در آثار خود از مسائل و اصطلاحات فقهی و کلامی بیشتر سود جسته است.