نقش پذیری عدالت درارتقای منابع انسانی نظام آموزش و پرورش با رهیافت هایی از سند تحول بنیادین.

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش پذیری عدالت در الگوی ارتقای منابع انسانی نظام آموزش و پرورش با تاکید بر سند تحول بنیادین انجام شده است؛اینکه مناظر عدالت را بتوان در همه ی شریان های اجتماعی، آموزشی ، فرهنگی ، پژوهشی ، حقوقی، اقتصادی و به معنای واقعی محیط های تعلیم و تربیتی به نظاره نشست ، همواره از جمله دیدگاههای صاحبنظران، سندتحول بنیادین و قانون اساسی کشور بوده است ؛ روش این پژوهش توصیفی و از نوع کیفی (انجام مصاحبه) است و جامعه ی آماری این پژوهش از خبرگان(۲۰ نفر) این حوزه که به رویدادهای آموزش و پرورش اشراف و تسلط داشتند، انتخاب گردیدند؛با بهره مندی از ادبیات پژوهش و کارکردهای مشخص و برنامه ای نهاد تعلیم و تربیت و کنترل انتخاب خبرگان آگاه ، اطلاعات موجود(محتوای مصاحبه وچارچوب نظری) صورت بندی گردید؛ و سهم مبحث عدالت در چهار مقوله ی شناخته شده توزیعی(۳۲) درصد ، رویه ای(۲۲) درصد ، مراوده ای(۲۶) درصد و اطلاعاتی(۲۰) درصد بر اساس جداول مربوط به گفتمان ها به طور منظم در کدهای باز ، محوری و انتخابی تنظیم و تدوین شد؛ یافته های این پژوهش نشان می دهد سهم نشانگرهای مربوط به عدالت توزیعی که به معرف های همسان سازی حقوق و رفاه کارکنان و همچنین ارتقای شغلی آنان مرتبط است ، بیش از مناظر دیگر عدالت بوده و جامعه ی آماری نسبت به ایجاد و استقرار رویه های صحیح و قانونمند، شفافیت اطلاعات در ارتقای شغلی ، انتصابات و درک مدیریت منابع انسانی و مدیران فرهمند درسازمان اذعان داشتند.