تحلیلی بر آسیب شناسی اجتماعی ناشی از بافت فرسوده در شهر دوگنبدان (گچساران) با تاکید بر شاخص امنیت

   امروزه بافت های فرسوده شهری ناهنجاری های بسیاری را پیش روی ساکنان این بافت و حتی دیگر بخش های شهر قرار داده اند؛ از جمله مهم ترین مشکلات و ناهنجاری ها، مبحث امنیت اجتماعی حاصل از این بافت می باشد. که تبدیل به یکی از مهم ترین موضوعات پیش روی مدیریت شهری شده است. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و تحلیل مسائل و آسیب های اجتماعی موجود در بافت محلات فرسوده شهر دوگنبدان از منظر امنیت اجتماعی میباشد. نوع تحقیق در پژوهش حاضر، کاربردی و توصیفی– تحلیلی است. شیوه جمع آوری اطلاعات نیز اسنادی– پیمایشی و قیاسی– استقرایی است. حجم نمونه بر اساس جدول کرجشس و مورگان ۳۸۴ نفر بدست آمده است که برای اطمینان بیشتر این تعداد به ۴۰۰ نفر افزایش یافت و با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. داده ها با بهره گیری از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد که گویه های آسیب های امیتی در بافت فرسوده با میانگین ۸.۴۷ بالاتر از حد متوسط قرار دارد. آزمون کای اسکوئر در سطح معنی داری ۹۵ درصد وضعیت نامناسب آسیب های امنیتی در محلات فرسوده را تایید می کند. همچنین تحلیلهای آماری پیرسون، آزمون تی تک نمونه ای و تحلیل رگرسیون چندمتغیره، نشان از همبستگی بین بافت فرسوده و امنیت اجتماعی، وضعیت نامناسب از بعد امنیت اجتماعی بافت فرسوده از دیدگاه شهروندان و در تحلیل چند متغیره ضریب تبیین بدست آمده برای تمامی عوامل در سطح ۰.۹۹ معنی دار بوده اند.