تدوین و اجرای برنامه ارتقا سلامت دوران یائسگی: یک مطالعه شبه تجربی

ئسگی یکی از چهار بحران زندگی زنان است که آنان را مستعد تغییرات هورمونی موثر، قوی، ثابت و دایمی می کند.علایم منوپوز بهعلایم سوماتیک،علایم اوروژنیتال،علایم سایکولوژیکال که جنبه های مختلف سلامت زنان را تحت تاثیر قرار می دهد.از انجا که زنان یائسه بهعلت سالمندی جزء اقشار آسیب پذیر اجتماع طبقه بندی می گردند. بنابراین با توجه به این مسئله و همچنین محدود بودن این مطالعات درکشور ایران،این مطالعه با هدف ارتقا سلامت و آموزش زنان سنین یائسگی درمانگاه سروش شیراز سال ۱۴۰۰ انجام شد .مواد و روش: مطالعه حاضر ,یک مطالعه نیمه تجربی در سال ۱۴۰۰ انجام شد.ابزار گردآوری شامل پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامهاستاندارد مقیاس درجه بندی شده یائسگی (Menopause Rating Scale) هاینمن و همکاران (۲۰۰۳) بود. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نسخه ۲۵ و در سطح معناداری ۰۵ / ۰ با استفاده از روشهای توصیفی (میانگین، انحراف معیار و فراوانی) و آزمون تی زوجی مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج داده ها نشان داد با توجه به میانگین نمرات بعد از آموزش بیشتر از میانگین نمرات قبل از آموزش است بنابراین آموزش بهصورت معناداری در بهبود علائم افراد یائسه موثر بوده است. (p >۰.۰۵) همچنین انحراف معیار نمرات بعد از آموزش کمتر از انحراف معیارقبل از آموزش است که این نشان دهنده ی کمتر شدن پراکندگی نمرات افراد پس از آموزش می باشد.نتیجه گیری: نتایج کلی نشان داد که آموزش زنان برای در خصوص علایم و مشکلات ارتقا سلامت زنان یائسه موثر بوده است. این آموزش هابه عنوان سطح اول پیشگیری در راستای آمادگی برای مراحل مختلف تکاملی زندگی، بسیار مفید است و برنامه ریزی و مدیریت بهداشتی دراین جهت باعث اعتلای سلامت زنان و در نتیجه ارتقاء سلامت جامعه می شود.