بررسی اثر دوزهای مختلف مکمل غذایی در دوره های مختلف محرومیت غذایی و رشد جبرانی بر روی پارامترهای رشد و بازماندگی در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

این پژوهش به منظور بررسی اثرات دوزهای مختلف مکمل غذایی در دوره های مختلف محرومیت غذایی و رشد جبرانی برپارامترهای رشد و بقاء در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) انجام شد. بچه ماهیان با میانگین وزن۸۸.۰۷۱ گرم در ۶ وان پلی اتیلنی ۱۶۰ لیتری در یک سیستم نیمه بسته با آب در حال گردش در پایلوت تحقیقاتی شرکتکیمیاگران تغذیه توزیع شدند . در شرایط یکسان به مدت ۷ هفته مورد برسی قرار گرفتند. دمای آب، pH و اکسیژن محلولدر آب طی دوره پرورش به طور میانگین به ترتیب ۱۷.۵ درجه سانتی گراد، ۷.۵ و ۵.۵ میلی گرم در لیتر بر آورد شد. این مطالعهدر قالب یک طرح کاملا تصادفی با سه گروه آزمایشی و در دو تکرار انجام شد. سه گروه آزمایشی با سه جیره های غذایی متفاوتشامل تیمار شاهد (۱۰۰ درصد مکمل)، تیمار سطح متوسط (۷۵ درصد مکمل)، تیمار سطح پایین (۵۰ درصد مکمل) در دورههایی به ترتیب شامل دو هفته غذادهی، یک هفته قطع غذادهی ، دو هفته غذا دهی مجدد و نهایتا دو هفته قطع غذادهی انجامگرفت. نتایج حاصله از اندازه گیری پارامترهای رشد بعد از یک هفته گرسنگی نشان دهنده کمترین میزان کاهش رشد (۰.۶۳ ± ۲.۷۷ -) در تیمار شاهد (خوراک معمول تولید شده در شرکت کیمیاگران تغذیه) و نیز کمترین میزان کاهش رشد بعداز دو هفته گرسنگی در تیمار شاهد (۳۸±۳.۰۵ / ۵ -) بود که از نظر آماری تفاوت معنی دار بین آنها وجود نداشت (p>۰/۰۵)در خصوص رشد جبرانی (دو هفته غذادهی مجدد) نشان دهنده بیشترین میزان رشد جبرانی در تیمار سطح متوسط بود (p>۰.۰۵).