تحلیل گفتمان و تاثیر آن بر آثار نقاشان زن دهه های ۷۰ و ۸۰

تحلیل گفتمان رویکردی جامعه شناختی است که به بررسی الگوهای زبانی درون متنی و ارتباط زبان و بافت های اجتماعی و فرهنگی که متن در بستر آن ها به کار می رود، می پردازد. هدف از این مقاله بررسی آثار نقاشی زنان هنرمند ایران در دو دهه ۷۰ و ۸۰ با استفاده از تحلیل گفتمان انتقادی است. سوال اصلی این است که آثار نقاشی زنان بر اساس تحلیل گفتمان انتقادی چگونه ارزیابی می شود؟ و در بخش بعدی با بررسی تعدادی از آثار هنرمندان زن در دو دهه مذکور، بر مبنای گفتمان های هنری، اجتماعی، مذهبی، سیاسی،...و تاثیر آن ها بر گفتمان هنرمندان زن (فمینیسم) می پردازیم. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، اینترنتی و آرشیوی، به نتایجی دست یافت که در آن مشخص گردید گفتمان های سیاسی، مذهبی بیشترین تاثیر را در آثار هنرمندان زن داشته است. و تغییر گفتمان های حاکم در دو دهه ، گفتمان نقاشان زن را دچار تغییر و تحول کرده است.