تحلیل مصدرشناختی منقولات علی بن بابویه از محمد بن یحیی العطار در الامامه و التبصره من الحیره

بازشناسی مصادر نخستین حدیثی، دارای فواید حدیثی، کتابشناختی و تاریخی متعددی است. توجه مطابقت سند با طریق صاحبان فهارس به مصادر نخستین، تکرار سلسله سند منتهی به صاحب کتاب در منابع حدیثی و همخوانی موضوع روایات با عنوان کتب، از قراین اخذ حدیث از مصادر مکتوب است. ابنبابویه در کتاب الامامه و التبصره من الحیره - که قدیمیترین تکنگاری موجود شیعه در موضوع امامت و غیبت است - مجموعا ۸۷ حدیث نقل کرده که ۲۳ حدیث را بلاواسطه از محمد بن یحیی دریافته است. محتملترین منابع مورد استفاده ابنبابویه، کتابهای: النوادر محمد بن یحیی، الامامه محمد بن احمد، الامامه یونس بن عبدالرحمن، الامامه و وصایا الائمه: محمد بن حسین بن ابی الخطاب است. این راویان نیز، به نوبه خود از کتابهایی همچون: التفسیر علی بن اسباط، النوادر ابیایوب الخزاز، المشیخه و یا النوادر جعفر بن بشیر، النوادر ابوحمزه الثمالی، کتاب محمد بن عبدالجبار، الامامه و الوصیه علی بن رئاب، النوادر و یا المشیخه حسن بن محبوب، الامامه عبدالله بن مسکان، الرد علی الواقفیه حسن بن موسی الخشاب، البشارات، الملاحم و یا المثالب علی بن مهزیار، الملاحم، المثالب و یا النوادر صفوان بن یحیی، النوادر محمد بن سنان و الامامه محمد بن عیسی بن عبید استفاده نمودهاند.