تعهد و ارکان آن و عدم امکان اجرای تعهد در حقوق ایران

واژه تعهد به دلیل کثرت استعمال در گفتمان رایج حقوقی ازحیث دلالت بر معنی، ساده می نماید و شاید در نگاه نخست از مفاهیم بدیهی در فرهنگ حقوقی تجلی می کند،ولی با اندکی تامل در گستره مفهوم و قلمرو شمول و موارد متفاوت قابل اند راج در موضوع آن،ملاحظه می شودکه تعهد چنان مقوله ای است که به جهت تواطی یا تشکیک مستتر در کلیت آن، نه تنها به راحتی در قالب تعریفی جامع الاطراف نمی گنجد، بلکه بخشهای وسیعی از موضوعات مورد مطالعه در عرصه های مختلف حقوقی از سوی مولفان اندیشمند و استادان صاحب نظر حقوق، مصروف تحلیل و تبیین ابعاد مختلف آنمیشود وبا وجودقدمت زمانی طرح مباحث مربوط به حقوق تعهدات و کثرت و تنوع تالیفات در این زمینه ، هنوز دروس حقوق تعهدات از سنگین ترین و باب طرح پرسش های علمی و میدان عرضه نظریه های متعارض از مفتوح ترین ابواب و آبادترین میادین علمی و پژوهشی عرصه مباحث حقوقی به شمار می رود.در این نوشتار به بررسی ناممکن شدن اجرای تعهد با تاکید بر حقوق ایران میپردازیم. بدیهی است به منظور درک بهتر، ضروریست تعهد، عدم امکان اجرای تعهد و اثر آن مورد بررسی قرار گیرند. لذا در ابتدا مختصرا به مفاهیم و کلیات تعهد و ارکان و اسباب ایجاد آن بیان میشود. سپس مفهوم عدم امکان اجرای تعهد و اشکال آن مورد بررسی قرار می گیرند و در نهایت، اثر عدم امکان اجرای تعهد بررسی می شود.