بررسی زمین شناسی و ساختاری رشته کوه بزقوش

کمربند چین خورده و رانده بزقوش در شمال غرب ایران قرار دارد و شامل تناوبی از سنگهای ولکانیک و ولکانوکلاستیک ائوسن است، که توسط دایکهای میکرودیوریتی تا مونزونیتی قطع شده اند. این ارتفاعات بین دو گسل شمالی و جنوبی بزقوش مسدود شده و این دو گسل باعث راندگی این ارتفاعات به سمت دشت های سراب و میانه شده اند و در مجموع یک ساختار بالا رانده را نشان می دهند. بررسی دادههای دورسنجی و شناسایی ساختارها با کمک نقشه های زمین شناسی موجود در این پهنه ساختارهای متعددی از جمله گسل ها، چین ها و حوضه ها و فرارانش ها را در این محدوده نشان میدهد. در شبیه سازی کاربردی موادی استفاده می شود که مطالعه آنها نسبت به سنگهای واقعی آسان و سریع می باشد و نتایجی را بدست می دهد که قابل مقایسه با ساختارهای موجود در طبیعت است. مطالعه چنین فرایندهایی نحوه به وجود آمدن ساختارها را روشن می سازد. در این پژوهش برخی از نتایج به دست آمده از آزمایش های فیزیکی بر روی مدل ها، بر روی مواد رسی با پارامترهای رئولوژیکی مشخص انجام شده است. هدف از انجام چنین آزمایشات فیزیکی مقایسه دگر ریختی های شکل گرفته در آزمایشگاه با دگرشکلی های واقعی در محدوده مورد مطالعه است. در مدل سازی صورت گرفته از گسترش راندگی ها در منطقه بزقوش، با شروع آزمایش و اعمال تراکم، چین خوردگی های ابتدایی با اثر محوری کاملا مستقیم ایجاد شده اند. با افزایش تراکم، چین خوردگیها افزایش یافته و خمیدگی هایی در محور چین خوردگی تشکیل می شود. به گونه ای که محور چین خوردگی از قسمت مرکزی به موازات جهت اعمال تنش، خمیده شده و به آرامی راندگی هایی در دو طرف محور خمیده تشکیل می شوند.