مطالعه سلول های زایای اولیه در بافت بیضه جنین قرقاول با استفاده از برش های نیمه نازک (Semithins)

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 466

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NSCSST01_037

تاریخ نمایه سازی: 9 مرداد 1401

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف: سلول های زایای اولیه (PGC) سلول های اجدادی برای تشکیل گامت ها می باشند. جنس نر در پرندگان، بهترین مدل حیوانی در میان مهره داران شناخته شده که برای مطالعه ی سلول های زایا در طی جنین سازی بسیار مفید می باشد. مطالعات فراوانی بر روی اتفاقات اولیه در گناد و سلول های زایای اولیه در مرغ انجام شده است و در این راستا دستکاری های ژنتیکی و تولید جوجه های شبیه سازی شده نیز انجام گرفته است، ولی در مورد گونه قرقاول اطلاعات چندانی در دسترس نمی باشد. از طرفی امروزه پرورش قرقاول به لحاظ ارزش اقتصادی بالا مورد توجه قرار گرفته است. لذا در این تحقیق هدف به دست آوردن اطلاعاتی دقیق تر در زمینه سلول های زایا در جنین نر قرقاول با استفاده از برش های نیمه نازک (Semithins) می باشد.مواد و روش کار: جنین ها در روزهای ۱۷،۱۳،۸و همچنین جوجه یک روزه قرقاول مورد مطاله قرار گرفتند. جنین ها و جوجه های یک روزه در زیر لوپ تشریح شدند و نمونه گیری از بیضه انجام گرفت. نمونه ها داخل فیکساتیو گلوتارآلدهید ۲درصد قرار داده شدند و پس از انجام مراحل آماده سازی بافت، بلوک های رزینی تهیه شد. با استفاده از دستگاه اولترامیکروتوم مقاطعی به ضخامت ۱-۵/۰ میکرومتر تهیه گردید. سپس مقاطع با رنگ تولوئیدن بلو رنگ آمیزی شدند و ساختار بافتی بیضه بویژه سلول های زایای اولیه مورد مطالعه دقیق قرار گرفت.نتایج: مطالعات قبلی گزارش کرده اند سلول های زایای اولیه فقط تا مرحله جنینی ۳۰-۲۸ همبرگر-هامیلتون (معادل روز ۶ جنینی) حضور دارند و پس از آن از بین رفته و یا تغییر ماهیت می دهند. در مطالعه حاضر حضور سلول های زایای اولیه تا سن ۱۳ روزگی در بافت بیضه جنین قرقاول مشاهده شد. این سلول ها با داشتن ویژگی هایی همچون وجود هسته بزرگ تر و شفاف تر از سایر سلول های مجاور خود و همچنین داشتن سیتوپلاسم اندک بوضوح مشاهده شدند. سلول های زایای اولیه قرقاول بعد از ۱۳ روزگی از حالت اولیه خارج گشته و تبدیل به پیش سازهای سلول های سرتولی، لیدیگ و اسپرماتوگونی می شوند.نتیجه گیری: داشتن اطلاعات دقیق از مورفولوژی و زمان حضور سلول های زایای اولیه در بافت بیضه می تواند راه گشایی در زمینه مطالعات بعدی در باب سلول های زایای اولیه و برداشت و تکثیر برون تنی این سلول ها در جهت تولید حیوانات شبیه سازی شده برای تولید داروهایی همچون انسولین در محصولات این پرندگان باشد.

نویسندگان

فرهاد محمدی قشلاق

دانشجوی دکتری تخصصی بافت شناسی دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد

ابوالقاسم نبی پور

استاد بافت شناسی گروه علوم پایه دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد