رابطه بین رضایت از زندگی با نشانه های اختلالات روان تنی دردانشجویان مقطع کارشناسی ارشد زن متاهل موسسه آموزش عالی شاندیز مشهد

تحقیق حاضر به بررسی رابطه رضایت از زندگی با نشانه های اختلالات روان تنی در زنان متاهل می پردازد. تحقیق باتوجه به هدف از نوع پژوهش بنیادی و با توجه به گردآوری داده ها، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق، شامل تمامی دانشجویان زن متاهل کارشناسی ارشد سال ۱۳۹۹ موسسه آموزش عالی شاندیز و حجم نمونه تعداد ۲۵۷ می باشد که به شکل تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه رضایت از زندگی دینر و همکاران )۱۹۸۵( و نشانه های اختلالات روان تنی در محیط غیر بالینی موهر))۲۰۰۰ استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد رابطه بین رضایت از زندگی و نشانه های اختلالات روانتنی منفی می باشد و با افزایش میزان رضایت از زندگی میزان اختلالات روانی تنی کاهش می یابد. در تبیین این فرض می توان بیان داشت که اینکه فرد چه احساسی نسبت به خود، دنیای اطراف، محل زندگی و اطرافیان خود و همچنین موقعیت مکانی و زمانی خویش دارد در سلامت روانی و بهداشت روانی موثر است.