پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس اضطراب کرونا و طرحواره های ناسازگار اولیه در زنان و مردان شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر پیش بینی کیفیت زندگی بر اساس اضطراب کرونا و طرحواره های ناسازگار اولیه بود. جامعه آماری پژوهش زنان و مردان شهر شیراز بودند که از بین آن ها تعداد ۱۵۱ نفر ۱۳۰( زن و ۲۱ مرد( به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی )سازمان بهداشت جهانی، )۱۹۹۶، مقیاس اضطراب ویروس کرونا )علی پور و همکاران، )۱۳۹۸ و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه )یانگ، )۱۹۸۸ بود. به منظور بررسی سوال های پژوهش از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج حاصل از یافته ها نشان داد که بین اضطراب کرونا، طرحواره های ناسازگار اولیه و کیفیت زندگی رابطه معناداری وجود دارد. حوزه های بریدگی طرد، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت مختل گوش بزنگی بیش از حد و بازداری پیش بینی کننده مثبت و معنادار ومولفه های اضطراب کرونا شامل اضطراب روانی و اضطراب جسمانی پیش بینی کننده منفی و معناداری برای کیفیت زندگی هستند. در مجموع با استفاده از روش های کاهش اضطراب و شناسایی و درمان طرحواره های ناسازگار میتوان کیفیت زندگی را افزایش داد.