بررسی ترجیحات کشاورزان جهت وضع مالیات و یارانه سبز بر آلاینده های سم و آفتکش )مطالعه موردی اردکان یزد(

آلودگی شیمیایی محیط زیست غالبا از طرق آب، هوا و خاک صورت میگیرد. آفتکشها یا از طریق تبخیر و یامستقیما از طریق هوا وارد اتمسفر میشوند. آبهای سطحی، پسابهای صنعتی و شهری و کاربرد مستقیم آفتکشها برای کنترل آفات آبزی، از راه های ورود سموم به منابع آبی است. خاک نیز از طریق گیاهان تیمار شده با سموم، باران، دفن ظروف خالی سم و همینطور استفاده مستقیم آنها روی خاک آلوده میشود. باد بردگی ذرات سم یکی از عوامل پراکنش آن در محیط میباشد که به آلودگی آبوخاک و همینطور هوایی که تنفس میشود، می انجامد. ازاینرو هدف اصلی در این مطالعه بررسی میزان تمایل به پرداخت کشاورزان برای استفاده مبارزه بیولوژیک علیه سموم و آفات و همچنین تمایل به دریافت جهت چشمپوشی از خسارتهای آفات در قالب مالیات سبز است. در نتیجه تعداد ۲۷۲ پرسشنامه در قالب تکنیک دوگانه دوبعدی طراحی و در بین کشاورزان شهرستان اردکان توزیع شد. در مطالعه حاضر از روش ارزشگذاری مشروط و الگوی اقتصادسنجی لاجیت بهره گرفته شد. طبق نتایج دست آمده مقدار مالیات سبز برای هر کشاورز بهصورت ساالنه ۱۶۵۰۰۰۰ ریال در هکتار و مقدار یارانه سبز برای عدم استفاده از سم و چشم پوشی از خسارتهای آفات بهصورت ساالنه ۴۳۲۹۲۵۰ محاسبه شده است. همچنین متغیرهای درآمد، تحصیالت و تعداد افراد خانوار رابطهی معنادار با تمایل به دریافت و پرداخت کشاورزان دارد.