پیشبینی اختلالات رفتاری بر اساس شیوههای تربیتی و صفات شخصیتی والدین در دانشآموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف پیشبینی اختلالات رفتاری بر اساس شیوههای تربیتی و صفات شخصیتی در دانش آموزان مقطعابتدایی انجام شده است. روش پژوهش توصیفی از نوع زمینهیابی است و جامعه آماری شامل تمامی والدین دانش آموزانپسر دوره ابتدایی منطقه ۰۱ شهر تهران در سال تحصیلی ۰۹۹۹ ۰۰۲۲ بود که از میان آنها ۲۰ نفر با روش نمونهگیری -هدفمند در دسترس با اجرای پرسشنامه علائم مرضی CSI-۴ اسپیرافکین و گادو ) ۰۹۹۰ ( و چکلیست) DSM-۵۲۰۱۳ ،)بر روی دانش آموزان و تشخیص اختلال رفتاری آنان، بهعنوان نمونه انتخاب شدند و سپس پرسشنامه شیوههایفرزندپروری بامریند) ۰۹۹۰ ( و پرسشنامه شخصیتی چندوجهی مینه سوتا MMPI-۲RF بر روی والدین دانشآموزان اجراشد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام گرفت. نتایج حاصل ازتجزیهوتحلیل دادهها نشان میدهد که رابطه مثبت معناداری میان ابعاد سبکهای فرزندپروری از جمله سبک فرزندپروریمستبدانه و سهلگیرانه با نشانگان اختلال رفتاری وجود دارد و همچنین ارتباط منفی معناداری بین سبک فرزندپروریمقتدرانه با نشانگان اختلال رفتاری وجود دارد. ارتباط مثبت معنیداری در مقیاسهای جسمانی/شناختی، درونی سازی و=۲/ برونیسازی، بین فردی و علایق و آسیبشناسی شخصیتی در سطح ۲۰ α در پرسشنامه CSI-۴ با نشانگان رفتاریوجود دارد. با توجه به میزان t و سطح معنیداری مشخص شد، سبک فرزندپروی مستبدانه و سبک مقتدرانه سهمیمناسب در تبیین نشانگان اختلال رفتاری دانش آموزان دارند؛ اما سبک سهلگیرانه تاثیر معنیداری در نشانگان اختلال -≤۲/ رفتاری نداشت) ۲۱ P (. براساس نتایج بهدستآمده از این پژوهش میتوان نتیجهگیری کرد که شیوههای فرزندپروری ازمهمترین مولفههای تحول فرزند است و نقش مهمی در سلامت رفتار فرزندان ایفا میکند. مقیاسهای جسمانی/شناختی،درونی سازی و برونیسازی، بین فردی و علایق و آسیبشناسی شخصیتی میتوانند منجر به بروز نشانگان اختلالرفتاری گردند.