قیام قائم آل محمد (عج) در آیات قرآن کریم و احادیث اهل بیت علیهم السلام

رسول خدا (ص) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «یسالونک عن الساعه ایان مرساها قل انما علمها عند ربی لا یجلیها لوقتها الا هو ثقلت فی السماوات والارض لا تاتیکم الا بغته یسالونک کانک حفی عنها قل انما علمها عند الله ولکن اکثر الناس لا یعلمون» (اعراف: ۱۸۷) و زمان خروج قائم آل محمد (عج) می‌فرماید: ظهور او مثل رستاخیز است، این مطلب بر آسمان‌ها و زمین گران آمده و قطعا به طور ناگهانی بر شما فرود می‌آید. امام صادق (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «وقال الذین کفروا لا تاتینا الساعه قل بلی وربی لتاتینکم عالم الغیب لا یعزب عنه مثقال ذره فی السماوات ولا فی الارض ولا اصغر من ذلک ولا اکبر الا فی کتاب مبین» (سبا: ۳) می‌فرماید: اولین چیزی که خداوند آفرید، قلم بود. پس خداوند به آن فرمود: «بنویس»؛ پس قلم، آنچه را که پیش از آن بود و آنچه را که تا روز قیامت صورت می‌گیرد، نوشت. رسول خدا (ص) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «وانه لعلم للساعه فلا تمترن بها واتبعون هذا صراط مستقیم» (زخرف: ۶۱) می‌فرماید: چون اصحاب مهدی (عج) قیام کنند عیسی‌ ابن ‌مریم (ع) از آسمان فرود می‌آید؛ پس چه حالی خواهید داشت، زمانی ‌که عیسی ا‌بن‌ مریم (ع) در میان شما فرود آید و امام شما هم میان شما باشد! امام محمد باقر (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «یس والقرآن الحکیم» (یس: ۲-۱) می‌فرماید: دوازدهمین امام کسی است که عیسی ا‌بن‌ مریم (ع) در سال «یس والقرآن الحکیم» پشت سرش نماز می‌خواند. امام محمد باقر (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌‌ی «ولقد ارسلنا موسی بآیاتنا ان اخرج قومک من الظلمات الی النور وذکرهم بایام الله ان فی ذلک لآیات لکل صبار شکور» (ابراهیم: ۵) می‌فرماید: «ایام‌الله» سه روز است؛ روزی که قائم (عج) قیام می‌کند؛ روز رجعت و روز قیامت. امام رضا (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «ما ینظرون الا صیحه واحده تاخذهم وهم یخصمون» (یس: ۴۹) می‌فرماید: منظور صیحه‌ی آخرالزمان است و درحالی که سرگرم جدالند آن‌ها را فرو می‌گیرد. این مفهوم همچنین در آیات شریفه‌ی «ان کانت الا صیحه واحده فاذا هم خامدون» (یس: ۲۹) و «ان کانت الا صیحه واحده فاذا هم جمیع لدینا محضرون» (یس: ۵۳) و «وما ینظر هولاء الا صیحه واحده ما لها من فواق» (ص: ۱۵) و «انا ارسلنا علیهم صیحه واحده فکانوا کهشیم المحتظر» (قمر: ۳۱) بار دیگر مورد ملاحظه و تاکید قرار گرفته است. امام صادق (ع) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «یوم یسمعون الصیحه بالحق ذلک یوم الخروج» (ق: ۴۲) می‌فرماید: منظور صیحه‌ی آسمانی قائم (عج) و رجعت است. حضرت مهدی (عج) در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «حکمه بالغه فما تغن النذر» (قمر: ۵) می‌فرماید: شما مردم نه به امر خداوند اندیشه می‌کنید و نه از اولیای او پند می‌پذیرید، این آیات حکمت بالغه و هشدار الهی است؛ اما انذارها برای کسانی که ایمان نمی‌آورند سودی نمی‌دهد؛ سلام بر ما و بر بندگان صالح خداوند باد. امام صادق (ع) می‌فرماید: قائم آل محمد (عج) از این جهت مهدی (عج) خوانده می‌شود که به هر امر مخفی و پنهان هدایت می‌شود حال آنکه قائم (عج) خوانده می‌شود به این دلیل که پس از آنکه [یادش] می‌میرد، به امر عظیمی قیام می‌کند: «انه سمی المهدی لانه یهدی الی کل امر خفی و سمی القائم لانه یقوم بعد ما یموت انه یقوم بامر عظیم».