مطالعه تاثیر غلظت، حلال رشد و فضا ویژگی پلیمرهای تیوفنی بر روی نانوساختار حاصل با نانولوله های کربنی اصلاح شده

پلیمرهای رسانای تیوفنی بدون فضاویژگی پلی(۳-دودسیل تیوفن) (PDDT) و فضا ویژه پلی(۳-هگزیل تیوفن) (P۳HT) به همراه نانولوله های کربنی (CNT) چند لایه معمولی و همچنین به صورت اصلاح سطح شده برای ساخت نانوکامپوزیت های مختلف استفاده شدند. CNT های اصلاح سطح شده در دو حالت عاملدار شده با ۲-هیدروکسی تیوفن و پیوند خورده با زنجیرهای PDDT و در دو دانسیته اصلاح سطح کم و زیاد سنتز شدند. تاثیر فضاویژگی پلیمر رسانا، نوع CNT استفاده شده، نوع حلال رشد (تولوئن و یا دی متیل فرمامید) و همچنین مقدار غلظت زنجیر رسانا نسبت به CNT مورد مطالعه قرار گرفت. مشخص شد آنچه در مرحله اول تعیین کننده مورفولوژی نانوساختارهاست فضاویژگی پلیمر رسانا می باشد. آنالیز AFM و TEM و پراش الکترونی انتخاب شده SAED نشان دادند در نانوساختارهای حاصل از پلیمر PDDT هیچگونه نظمی مشاهده نشد و پیچ خوردگی زنجیر به دور CNT مشاهده شد. در نانوساختارهای حاصل از P۳HT نیز با توجه به نوع CNT استفاده شده و همچنین مقدار دانسیته اصلاح، جهت گیری های یکپارچه face-on، ترکیبی face-on/edge-on، یکپارچه edge-on، ترکیبی face-on/flat-on و یکپارچه flat-on ایجاد شدند.