سنتز و ارزیابی ویژگی ساختاری شیشه-سرامیک های مزومتخلخل با مقدار مختلف سورفاکتنت Pluronic ®F ۱۲۷

شیشه های زیست فعال توانایی ایجاد پیوند با بافت طبیعی بدن را دارند و به دلیل برهمکنش عالی با بافت بدن انسان در زمینه-های پزشکی و ارتوپدی و دندانپزشکی کاربرد فراوانی دارند. شیشه های زیستی توانستند علاوه بر بازسازی بافت های از دست-رفته به مبارزه با عفونت ها در محل نقص با حداقل عوارض جانبی غلبه کنند. ظهور نسل جدیدی از شیشه های زیست فعال سنتزشده با روش سل ژل با نام شیشه های زیست فعال مزومتخلخل (MBG) پیشرفت چشمگیری را تجربه کرد. در این پژوهش شیشه های زیست فعال مزومتخلخل از طریق خودآرایی ناشی از تبخیر تدریجی (EISA) در حضور یک کوپلیمر غیریونی سه بلوکی (EO۱۰۰–PO۶۵–EO۱۰۰)۱۲۷F، سنتزشدند. شیشه های زیست فعال هنگام قرارگیری در بدن تشکیل هیدروکسی آپاتیت داده که به دلیل شباهت شیمی سطح هیدروکسی آپاتیت و استخوان، سلول ها قادر به درک این تمایز نیستند و هیدروکسی آپاتیت ها می توانند بطور مستقیم پیوند ایجادکرده و به استخوان بچسبند. در این مقاله مطالعه ی مقایسه ای بین دو نمونه با مقادیر ثابت ترکیب ۵P_۲ O_۵%CaO- ۱۵%- %۸۰SiO_۲ و تغییر مقدار سورفاکتنت ۱۲۷F با استفاده از آزمون های میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) ، پراش پرتو ایکس(XRD) و آنالیز سطح ویژه و تخلخل (BET) و بررسی ویژگی ساختاری صورت گرفت.