بررسی تجربی تاثیر پارامترهای جوشکاری مقاومتی نقطه ای بر استحکام و ریزساختار در اتصال فولاد زنگ نزن با فولاد ساده کم کربن

در این تحقیق به بررسی استحکام و ریزساختار مقطع جوش در جوشکاری مقاومتی نقطه ای فولادهای ناهم-جنسAISI ۳۰۴ و AISI ۱۰۱۲ پرداخته شده است. برای دستیابی به بهترین استحکام پارامترهای جوشکاری مانند جریان الکتریکی، زمان جوشکاری و نیروی الکترود تغییر داده شدند. جریان های جوشکاری ۷.۷، ۸.۲، ۸.۷ و ۹.۷ کیلو آمپر، زمان های جوشکاری ۶، ۸، ،۱۰، ۱۲ و ۱۴ سیکل و نیروی الکترود هم ۲۳۰۰، ۲۵۰۰، ۲۷۰۰ و ۳۱۰۰ نیوتن انتخاب شدند. آزمایش کشش نمونه های جوش داده شده با سرعت ۲ میلی متر بر دقیقه انجام شد. آزمایش سختی سنجی ویکرز و متالوگرافی نیز بر روی نمونه ها انجام شد. بیشترین مقدار سختی در دکمه جوش با ریزساختار مارتنزیتی و کمترین میزان سختی در فولاد AISI ۱۰۱۲ با ریزساختار فریتی-پرلیتی گزارش شد. طبق نتایج بدست آمده از آزمایش کشش نمونه ای با جریان ۹.۷ کیلوآمپر، زمان جوشکاری ۱۰ سیکل و نیروی الکترود ۲۷۰۰ نیوتن بالاترین استحکام را از خود نشان داد. همچنین با افزایش جریان و زمان جوشکاری استحکام نمونه ها افزایش و با افزایش نیرو استحکام کاهش پیدا کرد.