انسان و ابزارهای شناختی او در حوزه ادراک فضا

انسان شناسی یکی از مهم ترین دانش های الهی و بشری است که در حوزه معارف بشری و دینی تاثیر بسزایی دارد.بررسی ابزارهای شناختی انسان و مراتب آن و همچنین نحوه تعامل او با هستی از موضوعات مهم در حوزه معماری است. دردوران معاصر صاحب نظران حوزه معماری نسبت به شناخت مراتب ادراک انسان و نقش آن در فرایند خلق و ادراک آثارمعماری بیش از پیش توجه نشان داده اند و لزوم توجه به همه مراتب ادراک انسان را مطرح می نمایند. البته امروزه حوزه ایکه ادراک در آن بررسی می شود بیشتر حوزه روانشناسی محیط است. اما رویکرد تحقیق حاضر متفاوت است. در این پژوهش بامبنا قراردادن ” مراتب و فرایند ادراک انسان ” به عنوان شالوده نظری با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به تعریف انسان و -مراتب ادراک آن و فرایند تحقق پذیری هر یک از آنها پرداخته و بر اساس آن ها به بیان چگونگی تاثیر گذاری مراتب انسان برشکل گیری کیفیت آثار معماری پرداخته خواهد شد. بر اساس پژوهش صورت گرفته می توان گفت انسان دارای چهار سطح ادراک حسی، خیالی، عقلی و شهودی است و قوای ظاهری بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی، لامسه و باطنی حس مشترک،خیال، واهمه، حافظه، متصرفه به تحقق ادراک او کمک می کنند