رابطه بین خودبیمارانگاری و سازگاری زناشویی در طی شیوع ویروس کرونا

زمینه و هدف : اختلال خودبیمارانگاری بر متغیر های مختلفی اثرگذار می باشد اما سنجش تاثیر آن بر کیفیت زناشویی در طی شیوع ویروس کرونا مغفول مانده است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر اختلال خودبیمارانگاری در پیشگویی میزان کیفیت زناشویی افراد طی شیوع ویروس کرونا اجرا گردید.مواد و روش ها : پژوهش کاربردی حاضر به روش پیمایشی با رویکرد توصیفی- همبستگی مقطعی انجام شده است. در این مطالعه تعداد ۲۱۰ نفر به عنوان اعضای نمونه به روش نمونه برداری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودبیمارانگاری ایوانز و افرم تجدید نظر شده مقیاس کیفیت (سازگاری) زناشویی باسبی و همکاران (RDAS) گردآوری و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۱ و با بکارگیری آزمون های آماری توصیفی و استنباطی، از جمله ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.یافته ها : در این مطالعه، میانگین و انحراف معیار نمره خودبیمارانگاری ۲۵/۱۸ - ۹/۴۵ از۶۰ و کیفیت زناشویی ۲۶/۲۵ ۵/۳۰ از۷۰ بود. بعد توافق در پرسشنامه کیفیت زناشویی، بیشترین میانگین نمره و بعد رضایت،کمترین میانگین نمره را به خود اختصاص دادند. نتایج حاکی از آن بود که خودبیمارانگاری با تمام ابعاد کیفیت زناشویی شامل بعد توافق (r=۰/۴۹۰)، رضایت (r=۰/۴۰۱) و انسجام (r=۰/۴۰۳) همبستگی معنی دار داشت(.(P<۰/۰۵نتیجه گیری : براساس نتایج مطالعه ، باید به تاثیر اختلال خودبیمارانگاری برسطح کیفیت زناشویی افراد در طی شیوع ویروس کرونا، توجه ویژه ای شود.