تعیین سهم پیشبین طرحواره های هیجانی پدر در پیشبینی ناامیدی و خودپنداره کودکان دارای علائم نافرمانی مقابله ای

هدف تعیین سهم پیشبین طرحواره های هیجان ی پدر در پیشبینی ناامیدی و خودپنداره کودکان ۸ تا ۱۲ ساله دارای علائم نافرمانی مقابله ای بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی- همبستگی با ماهیت کاربردی و مقطعی است. نمونه ۱۲۰ دانش آموز ۶۸( پسر و ۵۲ دختر( از جامعه آماری دانش آموزان ۸ تا ۱۲ ساله دارای علائم نافرمانی مقابله ای شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸ بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های علائم مرضی کودکان )فرم والدین( )۱۹۹۴(، خودپنداره پیرز-هریس )۱۹۶۹( و ناامیدی کودکان کازدین )۱۹۸۶( بود. تحلیل با آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام با نرم افزار SPSS-۲۳ انجام شد. رگرسیون گام به گام نشان داد طرحواره های )آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری، خویشتن داری/ انضباط ناکافی و محرومیت هیجانی( پدر نقش پیشبین معناداری در پیشبینی ناامیدی کودکان دارند )P>۰/۰۵( و ۲۹/۷ درصد واریانس آنرا پیش-بینی مینماید. طرحواره های )بی اعتمادی/بدرفتاری، رهاشدگی/بی ثباتی و شکست( پدر نقش پیشبین معناداری در پیشبینی خودپنداره کودکان دارند )P>۰/۰۵( و ۲۴/۹ درصد آنرا پیشبینی میکنند. بنابراین تعدادی از طرحواره های هیجانی پدر نقش پیشبین در پیشبینی ناامیدی و خودپنداره کودکان دارای اختلال نافرمانی مقابله ای دارند که نشاندهنده نقش پدر در شکل گیری زندگی و آینده کودکان است که میتوان با آموزش مناسب به پدران این نقش را مثبت تر نمود.