اثربخشی بهزیستی درمانی بر انعطاف پذیری روانی در بیماران دیابت نوع دوم

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی بهزیستی درمانی بر افزایش انعطاف پذیری روانی در بیماران دیابت نوع دوم انجام شد. روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه بیماران دیابت نوع ۲ شهر مشهد بودند که ۳۰ نفر در گروه آزمایش و گواه شرکت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس پذیرش و عمل – نسخه دوم بوده است. بهزیستی درمانی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای برای اعضای گروه آزمایش اجرا شد. نتایج نشان داد بهزیستی درمانی تاثیر معناداری بر انعطاف پذیری روانی بیماران دیابتی ندارد. برای دستیابی به نتایج قابل اعتماد، انجام پژوهشهای بیشتر پیشنهاد میشود.