بررسی طراحی معماری داخلی خانه سالمندان با رویکرد تعاملات محیطی با استفاده از چیدمان جهت سرزندگی

سالمندی فرایندی است که تمام موجودات زنده از جمله انسان را در بر می گیرد. سالمندی، بالا رفتن سن بیماری نیست بلکه یک پدیده حیاتی است که همگان را شامل می شود و در واقع یک سیر طبیعی است که در آن تغییرات فیزیولوژیکی و روانی در بدن رخ می دهد. هدف از این پژوهش شناسایی چگونگی استفاده از چیدمان مبلمان فضای معماری داخلی برای افزایش حس سرزندگی و بالابردن کیفیت زندگی در سالمندان به کمک تعاملات محیطی می باشد و ضرورت انجام تحقیق، امکان معاینات و آزمایشات در یک مرکز تفریحی و رفاهی علاوه بر بالا بردن سطح سلامت سالمندان از مشکلات و سختی های، انجام این آزمایشات و معاینات برای سالمندان می کاهد. هم صحبتی و تفریح و نشاط در یک مرکز برای سالمندان که کمتر امکان سفر دارند به روحیه آنها نشاط می بخشد که همین امر باعث ایجاد سرزندگی در سالمندان می شود. وجود مددکارهای مناسب و کافی در حل مشکلات سالمندان، به ارتقاء کیفیت زندگی این عزیزان می انجامد. اهمیت بخشی به سالمندان، احساس طرد شدگی و از کار افتادگی را از آنان دور می کند. ایجاد تفریحات مناسب توانایی های جسمی و روحی سالمند، در ارتقاء سلامت جسم و روح این افراد کمک بسزایی دارد. خدمات ارزان و رایگان و فضایی که جذابیت آن سالمند را علاقمند به ثبت نام در آن می نماید از افسردگی سالمند می کاهد و آن را تبدیل به فردی مفید در جامعه می سازد. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی می باشد و نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که هرچه طراحی خانه سالمندان مطابق با طراحی خانه های خودشان باشد به طوری که سالمندان در خانه سالمندان حس تعامل محیطی در خانه های خود را داشته باشند باعث ایجاد سرزندگی بیشتر در سالمندان خواهد شد.