بررسی قابلیت هضم ظاهری منیزیم در ارتباط با وزن بدن، نرخ رشد و آنزیم فیتاز در جوجه های گوشتی نرلاین B آرین

این پژوهش به منظور بررسی ارتباط بین قابلیت هضم ماده معدنی منیزیم با وزن بدن، مصرف خوراک و آنزیم فیتاز با ۱۲۰ قطعه جوجه گوشتی نر لاین B آرین پرورش یافته به صورت انفرادی انجام شد. به پرند گان دو جیره استاندارد و جیره مکمل شده با یک گرم آنزیم فیتاز (FTU/Kg۵۰۰) اختصاص داده شد. خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن هفتگی، ضریب تبدیل غذایی در دوره پرورش و قابلیت هضم منیزیم در بازه ۲۸ تا ۳۰ روزگی اندازه گیری شدند. با استفاده از مدل گامپرتز، نرخ رشد، وزن اولیه و حداکثر ظرفیت رشد بررسی شد. نرخ رشد و حداکثر ظرفیت رشد در گروه مصرف کننده آنزیم فیتاز بیش تر بود (۰۵/۰P<). افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر جیره های مکمل شده آنزیم فیتاز بهبود یافت (۰۵/۰P<). قابلیت هضم منیزیم در جیره های آنزیم فیتاز نسبت به جیره های پایه استاندارد بیش تر بود (۰۵/۰P<). میزان نرخ رشد مدل سازی شده بر قابلیت هضم منیزیم تاثیرگذار بود، به طوری که قابلیت هضم منیزیم در پرند گان با نرخ رشد بالاتر (ظرفیت رشدی سریع تر)، بیش تر بود (۰۵/۰P<). همبستگی بین قابلیت هضم منیزیم و افزایش وزن بدن مثبت بود و با افزایش هضم منیزیم، افزایش وزن بهبود یافت (۰۵/۰P<). براساس نتایج حاصل، پرند گان با پتانسیل رشد بالاتر، توانایی بیش تری در هضم منیزیم دارند و این قابلیت هضم در اثر استفاده از آنزیم فیتاز بیش تر می شود. بنابراین می توان در برنامه های اصلاح نژاد جوجه های آرین توجه بیش تری به ارتباط بین استفاده از ماده معدنی منیزیم و پارامتر نرخ رشد نمود.