بررسی میزان تفرق ژنتیکی نژادهای های مختلف شتر استان سیستان و بلوچستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره ای

هدف از این مطالعه، بررسی میزان تفرق ژنتیکی نژاد­های مختلف شتر استان سیستان و بلوچستان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره­ای انجام شد. بدین منظور از تعداد ۷۰ نفرشتر از دو نژاد جمازه و بلوچی به صورت تصادفی انتخاب و از آن ها از ورید وداجی در لوله­های هپاررینهخون گیری شد. DNA در نمونه­های خون به روش نمکی-دترجنت استخراج شد.تعداد پنج نشانگر ریزماهواره­ای از ژنوم شتر انتخاب و با آغازگرهای اختصاصی تکثیر و الگوهای باندی بر روی ژل آگارز پنج درصد نمایان­سازی شدند. ساختارهای ژنتیکی و جمعیتی با نرم افزارPOPGENE نسخه ۱/۳۱ تجزیه و تحلیل شدند. تعداد آلل­ها در پنج جایگاه نشانگری در دو نژاد جمازه و بلوچی در دامنه یک تا شش آلل متغیر بودند. تعداد آلل­ها در پنج نشانگر CVRLO۶، VOLP۳۲، LCV۶۶، WYLLO و CMS۱۷ در نژاد جمازه به ترتیب برابر با سه، دو، سه، چهار و یک آلل و در نژاد بلوچی به ترتیب برابر با دو، چهار، دو، پنج و یک آلل بودند. دامنه هتروزیگوسیتی مشاهده شده در جایگاه­های مورد مطالعه در دو نژاد جمازه و بلوچی در محدوده ۰/۲۹تا ۰/۵۲ قرار داشت.نتایجتجزیه آماره FST نشان داد که دو نژاد شباهت بیش از ۹۶ درصد و میزان تفرق بین آن ها سه درصد است. نتایج این پژوهش بیانگر میزان چندشکلی پایین در جایگاه­های مورد مطالعه بود و جهت حفظ نژادها و تطابق­پذیری بیش تر به شرایط محیطی نیازمند توجه بیش تر و کنترل آمیزش­ها می­باشد.