بررسی رابطه آلودگی بصری و سلامت شهروندان در شهر تهران (مطالعه موردی : مناطق دو و چهارده شهرداری تهران)

آلودگی بصری ، نوعی از آلودگی های محیطی است که با گذشت زمان ، آثار و پیامدهای آن در حال افزایش است. هیچ تابلوی هشدار دهنده ای نیست که سطح این نوع آلودگی را به آگاهی شهروندان رسانده و همین آلودگی ممکن است به تدریج زمینه مناسبی برای ابتلا به فشارهای عصبی و مشکلات روانی را فراهم آورد. بدین منظور در پژوهش حاضر سعی شده که به بررسی وضعیت آلودگی بصری و تاثیرش بر روی سلامت شهروندان در دو منطقه شهری دو و چهارده با استفاده از توزیع پرسشنامه و روش میدانی پرداخته شود. نتایج حاصل از تحلیل و بررسی داده های به دست آمده از پرسشنامه بیانگر وجود رابطه معنی دار بین آلودگی بصری و چهار شاخص سلامت شهروندان شامل:نشانه های جسمانی ، کارکرد اجتماعی ، اضطراب - بی خوابی و افسردگی است .به این معنی که هر جا این آلودگی بیشتر بوده، سلامت شهروندان در سطح پایین تری قرار گرفته. نتیجه گیری: شاخص اضطراب و بی خوابی و همچنین شاخص کارکرد اجتماعی در منطقه ۲ و تنها شاخص اضطراب و بی خوابی در منطقه ۱۴ از امتیاز بالاتری نسبت به دیگر شاخص ها برخوردار بودند و به طور کلی نتایج حاصل بیانگر این است که سلامت عمومی منطقه چهارده در وضعیت مطلوب و منطقه دو در وضعیت نامطلوب قرار دارد.