تبیین عوامل موثر بر برنامه ریزی مشارکتی در محلات مسکونی جهت دستیابی به رشد هوشمند با استفاده ازمدل آنتروپی شانون (مطالعه موردی: محله ایثارگران مشهد)

         اخیرا افزایش جمعیت علت اولیه ی گسترش سریع شهرها محسوب می شود، لیکن پراکندگی نامعقول آن اثرات نامطلوبی بر محیط طبیعی و فرهنگی جوامع می گذارد.برنامه ریزی مشارکتی(CDS) به همراه رشد هوشمند شهری که هر دو عوامل به عنوان الگوهای نوین برنامه ریزی شهری، جهت ساماندهی به روند توسعه ی شهرها و پاسخی در برابر رشد پراکنده ی شهری می باشد که در مقاله حاضر به آن پرداخته شده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت از نوع توصیفی_تحلیلی می باشد.چارچوب نظری این پژوهش با استفاده از بررسی اسنادی و مطالعات میدانی در محدوده انجام شد.در واقع در این پژوهش سعی می شود برای دستیابی به اهداف کلان،همه ی ذینفعان،ذینفوذان به نوعی گردهم آمده و برای آینده شهر تصمیم بگیرند،که در ادامه تبدیل به برنامه ها و طرح های اجرایی منجر شود.قسمت عمده اطلاعات این تحقیق از طریق توزیع پرسشنامه به منظور شناخت ادراک شهروندان از محیط زندگی خود و همچنین جمع آوری اطلاعات اجتماعی،اقتصادی و... به صورت میدانی مورد ارزیابی قرارگرفته است.روش نمونه گیری تصادفی بوده است و حجم نمونه با استفاده از فرمول تصادفی معادل ۱۳۸ نفر محاسبه شده است،در این پژوهش جهت بررسی اطلاعات آماری حاکی از پرسشنامه با استفاده از نرم افزارSPSS،از جدول توزیع فراوانی،آزمون کای اسکوئر و آزمون T-Testاستفاده گردید،همچنین برای تحلیل رشد هوشمند در محدوده از مدل آنتروپی شانون بهره گرفته شده و در نهایت با استفاده از مدل ANPبه تعیین الویت بندی شاخص ها و مولفه های تحقیق از نظر مسئولین،شهروندان و متخصصین پرداخته شده است.از جمله راهکارهایی که برای تقویت مشارکت پذیری در محلات جهت دستیابی به رشد هوشمند پیشنهاد گردیده است عبارتند از: آگاهی رسانی،تعامل اجتماعی،به کارگیری سازمان های غیردولتی،اعتمادسازی و توانمندسازی می باشد،همچنین بر اساس اطلاعات و مقادیر به دست آمده از نتایج مدل آنتروپی شانون چنین استنباط می شود که در سال های ۱۳۹۵-۱۳۹۰ رشد فیزیکی محله به صورت افقی (اسپرال) صورت گرفته است.