مقایسه تطبیقی شاخص های کمی و کیفی مسکن مناطق ۲۲گانه شهر تهران در سال ۱۳۹۵ و پیش بینی ابعاد اجتماعی مسکن در سال ۱۴۰۵

مقوله مسکن نه به عنوان سر پناه ,بلکه به عنوان هویت ,امنیت و منبع سرمایه در میان ساکنان یک شهر مطرح است  همچنین شاخص های مسکن مهمترین و کلیدی ترین ابزار در برنامه ریزی مسکن محسوب می گردد که  با بررسی انها می توان پارامترهای موثر در امر مسکن را شناخت و هر گونه برنامه ریزی و تصمیم گیری در مورد مسکن را تسهیل نمود هدف تحقیق مقایسه تطبیقی شاخص های کمی وکیفی مسکن هر یک از این مناطق ۲۲ گانه شهر تهران در سال۱۳۹۵وپیش بینی جمعیت وابعاد اجتماعی  مسکن در سال ۱۴۰۵ است نوع تحقیق از نوع کاربردی بوده و روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیل بوده و نتایج حاکی ازان است که که منطقه ۳ به لحاظ نفر در واحد مسکونی و شاخص مالکیت مسکن   نسبت به سایرمناطق روندمطلوب تری  داشته که  نشانگر سرمایه گذاری افراد درمسکن و سطح اگاهی افراد میباشد  و منطقه ۷ نیز به لحاظ نفر در اتاق نسبت به سایر مناطق روندمطلوب تری داشته و منطقه۱۷ به لحاظ نوسازی ساختمان هانسبت به سایرساختمان روندنامطلوبتری داشته ونیز منطقه ۲۲ به لحاظ استحکام بنا تا حدودی نسبت به سایرمناطق روندنامطلوبتری داشته همچنین منطقه ۱۳ و ۱۴ به لحاظ استحکام بنا تا حدودی روند مطلوبتری داشته ودر سال۱۴۰۵  منطقه ۴به  لحاظ شاخص تراکم خانوار در واحدمسکونی ومنطقه ۱۰ به لحاظ  نفر در واحدمسکونی روندمطلوبتر خواهد داشت که علت ان را گرایش مردم به فرزند کمتر ,بحث تنظیم خانواده و اقتصادی فکر کردن خانواده ها  می باشد .