تحلیل پراکنش افقی منطقه ۱۲ تهران در سال ۱۳۹۰و تاثیر ان بر توزیع کاربری ها

در کشورهای جهان سوم  اسپراول شهری از ویژگی های شناخته شده شهرهای ناحیه و بزرگ به شمار میرود اسپراول در اغلب نواحی کلان شهری   چشم اندازی از فقر , بدمسکنی والگوهای غیر قانونی از کاربری زمین همراه با فقدن  شالوده تسهیلات عمومی  و خدمات اساسی را نشان میدهد که یکی ازنمونه ها ی ان را میتوان در منطقه ۱۲ میتوان یافت هدف  اصلی از پژوهش مورد نظر , بررسی چگونگی نحوه گسترش منطقه ۱۲ تهران و در انتها ارائه راهکارهای می باشد روش تحقیق, توصیفی –تحلیلی ودر پردازش ازروش Gis ومدلهای کمی بهره گرفته شده است یافته های حاصل از پزوهش بیانگر ان است که ضریب انتروپی منطقه ۱۲ در سال ۱۳۹۰برابر۷۵/۱میباشد که به حدنهایی ln خود یعنی۷۹/۱درحال نزدیک شدن است که گویای وجود  پدیده اسپراول وپراکنده افقی  دراین ناحیه است ضریب گری درسال ۱۳۹۰ برابر۰۲۰/۱ میباشدکه۲۱/۰ نسبت  به سال ۱۳۸۰ روند صعودی داشته است از طرفی یکی از علائم پدیده اسپراول , تراکم جمعیت جسته وگریخته میباشد که این امر در روش موران با ضریب۵ ۰/۰- و رتبه z برابر  ۳۵/۰بیانگر تصادفی بودن توزیع تراکم جمعیت در این ناحیه است  توزیع نابرابر کاربری ها نیز یکی از نتایج پدیده اسپراول میباشد که این امر در سطح منطقه ۱۲ به طور بارز نمایانگر است چراکه درصد بیشتر از مساحت شهر به "کاربری مسکونی"اختصاص داده شده وهماهنگی سایر کاربری ها با کاربری مسکونی مشاهده نمیشود که این امر خدمات رسانی به این منطقه با مشکل مواجه می سازد که بیشترین نابرابری را میتوان در فضای سبز , فضای تفریحی , فضای بهداشتی ودرمانی و ورزشی  مشاهده کردولیکن  با استفاده از الگوی گسترش" تمرکز درون بافتی" , استفاده از زمین بایر و متروکه ومخروبه به نحو مطلوب درجهت ایجاد کاربری مختلط دراین ناحیه می توان تراکم جمعیت را مخصوصا درنواحی کم تراکم بالابرد  وبه" رشد عمودی" شهر جهت داد.