بررسی تاثیر نانوذرات سیلیکا اصلاح شده بر عملکرد غشاهای پلیکربنات در سامانه های غشایی غوط هور برای تصفیه ی آب های آلوده سطحی

امروزه مسئله آب به عنوان یکی از عناصر حیات بخش بشری، یکی از با اهمیت ترین مسائل روز دنیا محسوب می گردد. مدیریت منابع آب نیز با محدودیت های جدیدی روبروست که قبل از آن به هیچ وجه دراین ابعادمطرح نبوده است. استفاده از غشاها مخصوصا غشاهای پلیمری، بمنظور حذف آلودگی ها از آب و تصفیه پساب های تولید شده در مصارف گوناگون به عنوان جایگزین روش های قدیمی تر، مورد توجه قرار گرفته است. این روش در کنار مزایایی فروانی که دارد، معایبی دارد که مهترین آنها پدیده گرفتگی غشا است که این پدیده باعث کاهش شار عبوری آب می شود. پلیمر پلی کربنات به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد، مقاومت گرمایی بالا و هزینه کم، انتخاب خوبی برای تهیه غشای پلیمری است.هدف اصلی این تحقیق در ابتدا سنتز واصلاح سطح نانوذرات سیلیکا بود.سپس استفاده از این نانوذرات از ۰ تا ۵ / ۰ درصد وزنی در ساختار غشاهای نانوکامپوزیتی فیلم نازک TFN برای بررسی اثر آن بر ساختار و عملکرد غشاهای TFN بود. از روش های مختلفی شامل FTIR-ATR ، FE-SEM ، WCA به منظور تعیین مشخصات ساختاری غشاهای ساخته شده استفاده شد. همچنین غشای کامپوزیتی فیلم نازک TFC و غشاهای نانوکامپوزیتی فیلم نازک TFN در فیلتراسیون هیومیک اسید و در سامانه های غشایی مورد ارزیابی قرار گرفت .میزان پس زنی برای غشاهای TFC در حدود ۹۷.۹ % بود در حالی که برای غشاهای TFN در حضور نانوذرات اصلاح شده سیلیکا آمین دار به ۹۸.۵ % رسید.