مدلسازی مولکولی اثر اتصالات عرضی بر خواص مکانیکی آمیزه رویه تایر سبز

در این پژوهش، آمیزه های بر پایه SSBR/BR حاوی تقویت کننده های ترکیبی سیلیکا/ دوده و اصلاح کننده سطحی TESPT تهیه شدند. پس از آن نحوه اثرگذاری اتصالات عرضی توسط مدل سازی مولکولی بررسی شد و به منظور تایید نتایج مدل سازی، نمونه ها تحت آزمونهای مکانیکی قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که استفاده از سیستم پخت کارامد یعنی برقراری اتصالات عرضی مونوسولفیدی نسبت به سیستم پخت عمومی، سبب افزایش قطبیت، کاهش مقدار گاف هومو-لومو و افزایش چگالی الکترونی در حوالی اتصالات عرضی شد. محاسبات نظریه تابعی چگالی (DFT) با استفاده از نرم افزارهای Gaussian ۰۹ و GaussView ۶.۰ انجام شد. آزمون های مکانیکی مانند خواص کششی و پارگی نمونه ها بیانگر بهبود عملکرد آمیزه رویه تایر سواری با تغییر سیستم پخت به سمت کارامد بود.