پیش بینی طلاق عاطفی زوجین بر اساس دشواری در تنظیم هیجان و طرحواره های ناسازگار

طلاق عاطفی از جمله عوامل سردی روابط و سردی در بین زوجین است. بنابراین هدف پژوهش حاضر پیش بینی طلاق عاطفی زوجینبر اساس دشواری در تنظیم هیجان و طرحوارههای ناسازگار بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شاملکلیه زنان و مردان مراجعه کننده به مراکز مشاوره و زوجین عادی شهر اراک بود. حجم نمونه نیز شامل ۱۰۰ نفر از این افراد بود که بهروش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه طرحواره های ناسازگار یانگ ( ۱۹۹۸ )، مقیاس دشواری تنظیم هیجانی (گراتزو رومر، ۲۰۰۴) و پرسشنامه طلاق عاطفی (گاتمن، ۱۹۹۴ ) پاسخ دادند. اطلاعات نیز از طریق spss-۲۳ و از روش تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین طلاق عاطفی با تمامی مولفه های موردبررسی (عدم پذیرش، اهداف، تکانه، آگاهی هیجانی، راهبردها، شفافیت، حوزه قطع ارتباط و طرد، حوزه خودگردانی مختل، حوزهمحدودیت های مختل، حوزه دیگر جهت مندی و حوزه گوش به زنگی) رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیزنشان داد که در مولفه های دشواری در تنظیم هیجان تنها مولفه های عدم پذیرش، تکانه، آگاهی هیجانی و شفافیت، طلاق عاطفی راپیش بینی و تبیین می کنند. همینطور در مولفه های طرحواره های ناسازگار اولیه نیز تمام مولفه های حوزه قطع ارتباط و طرد، حوزهخودگردانی مختل، حوزه محدودیت های مختل، حوزه دیگر جهت مندی و حوزه گوش به زنگی، طلاق عاطفی را پیش بینی و تبیینمی کنند (P=۰/۰۰۱). بنابر نتایج به دست آمده میتوان گفت که با بررسی و درمان طرحواره های ناسازگار اولیه در زوجین و افزایشمهارت های تنطیم هیجان در آنها، می توان از طلاق عاطفی کاست.