تبیین اصول ماندگار زیبایی شناسی در سکونتگاه های شهری نمونه مطالعاتی: مسکن مهر شهرک پردیسان قم

محیط مسکونی حاصل برآیندهای تاثیرگذاری نظیر عوامل زیست محیطی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، ادراکی، کالبدی و فضایی است که برهم کنش آنها، رضایت انسان از مقوله مسکن و تجربه زیسته را در پی دارد. مفهومی که امروزه در بین عوامل مذکور نادیده گرفته شدهاست، بکارگیری هنر "زیبایی شناختی" در موقعیت های مسکونی است. غفلت از پرداخت به این مهم در کنار عدم توجه به عوامل دیگر، میتواند رضایتمندی و حس تعلق ساکنان در تدوام سکونت را کاهش دهد. هدف مقاله ی حاضر تبیین اصول ماندگار زیبایی شناختی کالبدی در طراحی سکونتگاه ها می باشد؛ به منظور نیل به این هدف، روش تحقیق توصیفی-تحلیلی به کار گرفته شده است که پس از مروری بر ادبیات پژوهش، کند و کاوی درباره چیستی مفهوم زیبایی در سه دوره مختلف زمانی صورت پذیرفته و عمده اصول مشترک مانند تناسب، توازن، وحدت، هندسه، ترکیب، مقیاس انسانی و تنوع در تطبیق با سه دوره زمانی معماری و شهرسازی ایران؛ مکتب سنت، مکتب اصفهان و مکتب تهران به شیوه تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. در ادامه، اصول تبیینی مستخرج در مساکن مهر پردیسان شهر قم به عنوان نمونه مطالعاتی، مورد ارزیابی قرار گرفته است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بسیاری از اصول زیبایی شناختی در مجموعه های مذکور نادیده گرفته شده و در جهت کیفیت افزایی سکونت گاه های شهری، لازم است اصول پیشگفته به منظور افزایش غنای محیط مسکونی به کار گرفته شود.