ورزش درمانی برای افراد مبتلا به چاقی سارکوپنیا: میوکین ها و آدیپوکین ها به عنوان بازیگران موثر

چاقی سارکوپنیک به عنوان یک بیماری چند عاملی در پیری با کاهش عضلات بدن، کاهش قدرت عضلانی، کاهش استقلال،افزایش توده چربی، به دلیل کاهش فعالیت بدنی، تغییر در آدیپوکین ها و میوکین ها و کاهش سلول های ماهواره ای تعریف می شود.افراد مبتلا به چاقی سارکوپنیک باعث تغییرات مضر در میوکین ها و آدیپوکین ها می شوند. این تغییرات به دلیل کاهشاینترلوکین- ۱۰ ( IL-۱۰ )، اینترلوکین- ۱۵ ( IL-۱۵ )، هورمون فاکتور رشد شبه انسولین ( IGF-۱ )، آیریزین، فاکتور مهارکنندهلوسمی ( LIF )، فاکتور رشد فیبروبلاست- ۲۱ ( FGF-۲۱ )، آدیپونکتین و آپلین می باشد. در حالی که عواملی مانند میوستاتین،لپتین، اینترلوکین- ۶ ( IL-۶ )، اینترلوکین- ۸ ( IL-۸ ) و رزیستین افزایش می یابد. پیامدهای این تغییرات افزایش عوامل التهابی،افزایش تخریب پروتئین های ماهیچه ای، افزایش توده چربی و کاهش بافت عضلانی است که چاقی سارکوپنیا را تشدید می کند.در مقابل، ورزش، به ویژه تمرینات قدرتی، این فرآیند را معکوس می کند که شامل افزایش سنتز پروتئین عضلانی، افزایش میوژنز،افزایش بیوژنز میتوکندری، افزایش چربی قهوه ای، کاهش چربی سفید، کاهش عوامل التهابی و کاهش آتروفی عضلانی است. ازآنجایی که برخی از بیماران مزمن قادر به انجام تمرینات قدرتی با شدت بالا نیستند، ورزش هایی با محدودیت جریان خون( BFR ) به تازگی توصیه می شود. مطالعات متعدد نشان داده اند که تمرینات BFR با شدت کم، همان افزایش هیپرتروفی وقدرت عضلانی مانند تمرینات قدرتی با شدت بالا را ایجاد می کند. بنابراین به نظر می رسد مداخلات ورزشی با BFR می تواندراه موثری برای پیشگیری از تشدید چاقی سارکوپنیا باشد. با این حال، به دلیل مطالعات محدود در مورد آدیپوکین ها و تمریناتبا BFR در افراد مبتلا به چاقی سارکوپنیک، تحقیقات بیشتری مورد نیاز است