مقایسه انعطاف پذیری و حس وضعیت بین بدن سازان با و بدون کمردرد مزمن غیراختصاصی

هدف پژوهش حاضر مقایسه انعطاف پذیری و حس وضعیت بین بدنسازان با و بدون کمردرد مزمن غیراختصاصی بود. نوع اینتحقیق مقطعی و علی مقایسه ای است. ۵۰ نفر آزمودنی به صورت هدفمند و بر اساس معیارهای ورود شامل: نداشتناختلالات اسکلتی عضلانی مشهود از نماهای مختلف، سرگیجه، اختلالات متابولیکی، اختلالات تعادلی در طول ۱۲ ماهگذشته ۸ عدم وجود سابقه آسیب دیدگی در یک سال گذشته در ناحیه تنه و اندام تحتانی (ران،زانو،مچ پا) که نیازمندمراقبت های پزشکی بوده باشد و تاثیر احتمالی بر نتایج آزمو ن داشته باشد( ۹ )، عدم آسیب یا سابقه اختلال در سیستم هایعصبی، بینایی و وستیبولار(گوش داخلی)، بدنساز بودن و داشتن کمردرد مزمن غیراختصاصی در گروه کمردرد انتخاب شدند.از این میان ۲۵ نفر مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی و ۲۵ نفر بدون درد کمر بودند. دامنه حرکتی عضلات همسترینگ ازطریق آزمون ۹۰ - ۹۰ بررسی شد و میانگین هر دو پا به عنوان رکورد فرد ثبت شد. دامنه حرکتی کمر از طریق تست شوبر درحرکت فلکشن مورد برسی قرار گرفت و در نهایت حس عمقی ناحیه کمری در بازسازی زاویه ۳۰ درجه فلکشن مورد ارزیابیقرار گرفت. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بین دو گروه با و بدون کمردرد مزمن غیراختصاصی در متغیرهای دامنه حرکتی و حس عمقی کمر و انعطاف پذیری عضلات همسترینگ به طور معناداری تفاوت معناداری وجود دارد P<۰/۰۵، به صورتی که در هر سه این متغیرها گروه مبتلا به کمردرد عملکرد ضعیف تری را داشت. اسپاسم موضعی طولانی باعث کوتاهیعضله شده که در نهایت تارهای کوتاه شده عضله باعث محدودیت دامنه حرکتی مفاصل می شود. در صورتوجود درد، تنش عضلات اطراف مفصل بیشتر از تنش مطلوب و مورد نیاز است. بنابراین عضلات نسبت بهکشش حساس می شوند و اجازه رسیدن به حداکثر دامنه حرکتی را نمی دهند