بررسی عوامل موثر بر نگرش به طلاق در زنان شهر میاندوآب

هدف این پژوهش، بررسی رابطه ی عواملی مثل سن، میزان تحصیلات، وضعیت اشتغال,سالهای زندگی مشترک و تعداد فرزندان با نگرش به طلاق در زنان شهر میاندوآب است. روش پژوهش توصیفی و برای بررسی روابط همبستگی از روش تاو کندال به علت رتبه ای بودن متغیرها استفاده شده است. جامعه ی آماری شامل کلیه زنان ۱۵ تا ۵۵ ساله خانوارهای معمولی ساکن در مناطق ۵ گانه ی میاندوآب می باشد که طبق آمار حدود ۶۰۳۲۴برآورد شده است. حجم نمونه بوسیله فرمول کوکران ۳۸۱ می باشدکه بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند .ابزار اندازه گیری داده ها ، پرسشنامه ی استاندارد شده ی نگرش به طلاق به اضافه ی ۵ سوال جهت بررسی سایر عوامل که توسط محقق طراحی شده بود.نتایج حاصل ازآزمون فرضیه ها نشان داد بین سن و نگرش به طلاق رابطه ی معناداری وجود ندارد،بین وضعبت اشتغال و نگرش به طلاق رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین سالهای زندگی مشترک و نگرش به طلاق رابطه ی معناداری وجود ندارد، بین میزان تحصیلات و نگرش به طلاق رابطه ی منفی معناداری وجود داردو بین تعداد فرزندان با نگرش به طلاق رابطه ی معناداری وجود ندارد.