بررسی رشته علوم تربیتی در ایران با رویکرد بومی سازی این رشته در کشور

علوم انسانی در حوزه موضوعی خود فهم معمای انسان،تشخیص مسائل و ارائه طرحی برای رفع گرفتاری های انسان از روزمرگی ها و مشکلاتش را بر عهده دارند. نقش بی بدیل علوم انسانی در حیات اجتماعی و تحولات گسترده و پرشتاب آن بر کسی پوشیده نیست. علوم تربیتی نیز به عنوان شاخه ای از علوم انسانی، نقش زیربناییدر نظام تعلیم و تربیت، اقتصاد و فرهنگ دارد. با توجه به چنین وظیفه ای، یکی از راهبردهای اصلی هر نظامآموزشی، پایه گذاری یا بازتولید یک نظام فکری در حوزه علوم انسانی، به ویژه علوم تربیتی است تا با الهام ازآرمانهای بومی، ملی و ارزشی و نیز جهان بینی حاکم بر جامعه، دست اندرکاران نظام تربیتی، به ویژه نظریهپردازان حوزه علوم تربیتی را در جهت تحقق اهداف تربیتی رهنمون سازد.تکنولوژی آموزشی فرآیند کیفی و خرد است؛ یعنی به یادگیری تک تک انسانها توجه دارد. در حال حاضر نیز میبینیم که دانشجویان توانمند این رشته گاه با وسایل بسیار ابتدایی، وسایل جدید و جالبی خلق میکنند. گرایش مدیریت و برنامهریزی آموزشی یک رشته میان رشتهای است که تلفیقی از رشته های روانشناسی، جامعهشناسی، فلسفه، مدیریت، آمار، زبانخارجی و مشاوره میباشد.هدف این گرایش از یک سو فراهم ساختن فرصتهای یادگیری هر چه بیشتر برای گروه های واجب التعلیم و علاقه مند به یادگیری و از سوی دیگر تربیت نیروی انسانی ماهر مورد نیاز توسعه اقتصادی کشورها است. در کل مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، مدیریت بر فعالیتهای یاددهی و یادگیری بهمنظور ایجاد تغییرات مطلوب در رفتار یادگیرنده و ارزیابی میزان تحقق این تغییرات است.فارغ التحصیل اینگرایش به راحتی میتواند علاوه بر پیشبینی های آموزشی یک کشور، مراحل برنامه ریزی آموزشی و مدیریت براجرای آن را ترسیم کند و با روشهای بهتر آموزشی، راهنما و مشاور خوبی برای یادگیرندگان باشد.