بررسی رابطه بین سبک های مدیریت کلاس و خودکار آمدی معلم با بهزیستی تحصیلی دانش آموزان شهر خرم آباد

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک های مدیریت کلاس و خودکارآمدی معلم با بهزیستی تحصیلی دانش­آموزان پسر و معلمان دوره اول متوسطه ناحیه ۲ شهر خرم­آباد انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت موضوع، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه­ی آماری این  پژوهش شامل دانش­آموزان پسر و معلمان مرد دوره اول متوسطه ناحیه۲ شهر خرم­آباد به تعداد ۲۲۵ معلم و ۱۰۸۴ دانش آموز پسر بود. نمونه مورد بررسی با استفاده از جدول کرجسی و مورگان ۶۰ معلم و ۳۰۰ دانش­آموز پسرتعیین شد که به روش طبقه ای نسبی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سبک های مدیریت کلاس ولفگانگ و گلیکمن، پرسشنامه خودکارآمدی بندورا و پرسشنامه بهزیستی تحصیلی پیترینین و همکاران  بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص­ های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک­ مدیریت تعامل­گرا و بهزیستی تحصیلی رابطه مثبت معنی­دار و بین سبک مدیریت مداخله­گر و بهزیستی تحصیلی رابطه منفی معنی­دار وجود دارد. بین خودکارآمدی و خرده مولفه­های آن با بهزیستی تحصیلی دانش­آموزان رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. یعنی با افزایش نمرات سبک  مدیریت تعامل­گرای کلاس و  مولفه­های خودکارآمدی میزان بهزیستی تحصیلی دانش آموزان نیز افزایش می یابد. همچنین تحلیل ضرایب رگرسیون نشان داد، که از بین مولفه­های خودکارآمدی معلم، تنها مولفه­ی جلب مشارکت والدین از قابلیت پیش­بینی بهزیستی تحصیلی دانش­آموزان برخوردار است.