بررسی کیفیت هوای بخش های مراقبت ویژه و ارتباط آن با سندرم ساختمان بیمار در پرستاران

مقدمه: کیفیت هوای ساختمان، در پرستارانی که ساعات بسیاری را در بخش های مراقبت ویژه سپری می کنند؛ می تواند منجر به مشکلات سلامتی ازجمله سندرم ساختمان بیمار گردد. این مطالعه باهدف تعیین کیفیت هوای داخل ساختمان در بخش های مراقبت ویژه و ارتباط آن با سندرم ساختمان بیمار در پرستاران مراکز آموزشی درمانی رشت انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه تحلیلی به صورت مقطعی بر روی ۱۴۴پرستار در بخش های مراقبت ویژه که به صورت تصادفی سهمیه ای انتخاب شدند، انجام گرفت. برخی از عوامل فیزیکی و شیمیایی موثر بر کیفیت هوای داخل بخش ها شامل ترکیبات آلی فرار( اتیل بنزن، زایلن، تولوئن)، مونوکسید کربن،گردوغبار، دما، رطوبت، روشنایی، سروصدا و  سرعت جریان هوا توسط تجهیزات کالیبره شده، و نشانه های سندرم ساختمان توسط پرسشنامه MM۰۴۰EA  موردسنجش قرار گرفت. نتایج: در بخش های مراقبت ویژه موردمطالعه، مقادیر اندازه گیری شده عوامل شیمیایی کمتر؛ دما، رطوبت و صدا بیشتر و روشنایی کمتر از حداقل مقدار توصیه شده بود. بااین وجود، بین کیفیت هوا و سندرم ساختمان بیمار ارتباط آماری معنادار مشاهده نشد. نتیجه گیری: بااینکه عوامل فیزیکی و شیمیایی اندازه گیری شده در بخش های مراقبت ویژه اکثرا در حد مجاز شغلی بود٬ پرستاران موردمطالعه شرایط فیزیکی محیط کارشان را نامناسب گزارش کردند. شناسایی  و کنترل عوامل زیان بار شغلی در بخش های مراقبت ویژه می تواند از این طریق افزایش رضایت شغلی موجب ارتقای عملکرد پرستاری گردد.